Hubert Bujak. Nostalgia

Główną ideą wystawy jest chęć wyrażenia nostalgii za „rajem utraconym”, za światem w którym człowiek przynależał w pełni do przyrody, za kulturą związaną z ziemią, z naturalnym cyklem życia według pór roku i praw natury. Składa się to wszystko na poczucie wykorzenienia, którego doświadczam, i które jest jednocześnie źródłem obrazów i symboli pojawiających się w mojej twórczości. Poczucie to jest jednak przede wszystkim źródłem cierpień człowieka odciętego od świata, w którym znaczenie symboli i archetypów było bardziej realne.

Cała moja twórczość jest podporządkowana idei bezpośredniej ekspresji. Dążę do zilustrowania myśli, które nie pozwalają się wyrazić inaczej niż poprzez zjawisko, obraz bądź przedmiot. Pomagają mi w tym proste formy figuratywne, symbole, archetypy oraz motywy związane z kulturą. W moich pracach często pojawia się wątek drzew, lasów, palm, łodyg bambusowych itp., które przywołują na myśl środowisko człowieka pierwotnego lub też prymitywnego. Sama jego postać przewija się w moich obrazach w różnych sytuacjach i kontekstach, stając się nośnikiem określonych idei. Według C.G. Junga człowiek dziki, pierwotny jest uosobieniem cienia, jest symbolem tej strony osobowości, która jest przed nami ukryta. Ta interpretacja szczególnie mnie porusza ponieważ moje dzieła swój początek biorą z nieświadomych procesów, skojarzeń, bardzo nietypowych zestawień i motywów, które dopiero z czasem, w trakcie pracy nabierają znaczenia i odpowiedniego kontekstu. Twórczość określiłbym więc jako rodzaj medium, które pozwala mi odkrywać znaczenia i sensy, których istnienia nie podejrzewałem, a które jednak musiały mnie nurtować.

Hubert Bujak