Poznańskie Słowiki i Soliści

koncert na zakończenie III Diecezjalnego Kongresu Eucharystycznego

W którym wystapią:

• Maestro Grzegorz Nowak,
• Marzena Michałowska (sopran),
• Maja Urbanek-Jaworowicz (alt),
• Wojciech Maciejowski (tenor),
• Marek M. Gasztecki (bas),
• Chór Chłopięcy i Męski Filharmonii Poznańskiej "Poznańskie Słowiki" (przyg. prof. Stefan Stuligrosz).
• oraz Orkiestra Filharmonii Poznańskiej

Usłyszymy:

*Franz Joseph Haydn - Missa in tempo rebelli C-dur.

Maja Urbanek-Jaworowicz - mezzosporan

Urodziła się w Olsztynie. Edukację muzyczną rozpoczęła w wieku 6 lat w swoim rodzinnym mieście w klasie fortepianu. W roku 1984 rozpoczęła studia wokalne w Akademii Muzycznej w Poznaniu, w klasie śpiewu solowego prof. Ewy Wdowickiej, które ukończyła w 1989 roku.

Już w czasie studiów rozwijała działalność koncertową, specjalizując się w wykonawstwie muzyki kameralnej i oratoryjno-kantatowej. Współpracowała z wieloma wybitnymi dyrygentami: A. Duczmal, S. Stuligroszem, J. Kurczewskim, W. Szymańskim, M. Dondajewskim, W. Michniewskim, M. Pijarowskim, A. Borejko i innymi.

Jej repertuar obejmuje najważniejsze dzieła takich kompozytorów jak: G. B. Pergolesi, J. S. Bach, G. F. Haendel, A. Vivaldi, J. Haydn, W. A. Mozart, G. Rossini, A. Dvořák, K. Szymanowski i innych.

Oprócz występów na terenie Polski koncertowała w Belgii, Danii, Finlandii, Francji, Holandii, Hiszpanii, Łotwie, Niemczech, Norwegii, Rosji, Wielkiej Brytanii i Włoszech.

Współpracuje z filharmoniami w całym kraju.

W swym dorobku artystycznym ma nagrania radiowe, telewizyjne i płytowe.

Obecnie jest pracownikiem naukowym Akademii Muzycznej w Poznaniu na Wydziale Wokalnym.

WOJCIECH MACIEJOWSKI - tenor

Urodzony w 1961 roku w Poznaniu. Przez 10 lat był chórzystą i solistą Poznańskiego Chóru Chłopięcego Jerzego Kurczewskiego.

Absolwent muzykologii Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, Podyplomowego Studium Dyrygenckiego Akademii Muzycznej w Bydgoszczy oraz Wydziału Wokalno- Aktorskiego poznańskiej Akademii Muzycznej (dyplom z wyróżnieniem – klasa prof. Ewy Wdowickiej). Stypendysta Towarzystwa Mozartowskiego i Akademii Mozarteum w Salzburgu, gdzie pod kierunkiem prof. E. Haefligera i E. Tappy pracował nad interpretacją muzyki Mozarta (1990).

Laureat trzech nagród na Konkursie Sztuki Wokalnej im. Ady Sari w Nowym Sączu oraz I nagrody na Konkursie Moniuszkowskim w Warszawie (1989).

Od 1988 roku współpracuje z teatrami operowymi w kraju (Poznań, Bytom, Kraków, Szczecin) i zagranicą (Bruksela, Antwerpia, Monachium, Salzburg, Frankfurt n/Menem, Praga, Berno).

Zapraszany do udziału w renomowanych festiwalach muzycznych – w Łańcucie, Kudowie, Brighton, Praskiej Wiośnie, Wiener Klassik, Mozartwoche Salzburg i in., współpracował z tak znanymi dyrygentami jak: Gerd Albrecht, Sylvan Camberling, Silvio Varviso, Hans Zender, Bernard Heitink, Stefan Stuligrosz.

Na swym koncie ma liczne nagrania radiowe, telewizyjne i płytowe w Polsce, Czechach, Niemczech i Austrii.

Od 1996 prowadzi klasę śpiewu solowego w Akademii Muzycznej w Poznaniu, zaś od 1999 pełni funkcję dyrektora artystycznego festiwalu Świnoujskie Dni Muzyki Viva la Musica.

Marek M. Gasztecki - bas

Urodził się w Poznaniu. Artysta zaliczany jest dzisiaj do czołówki śpiewaków operowych na świecie. Kończąc naukę na Wydziale Wokalnym Akademii Muzycznej w Poznaniu w klasie prof. Henryka Łukaszka, zadebiutował w poznańskim Teatrze Wielkim w premierze Snu nocy letniej Benjamina Brittena.

Po Międzynarodowym Konkursie Wokalnym w Tuluzie, już jako laureat, nawiązuje współpracę z teatrami operowymi Niemiec (Darmstadt, Bonn, Norymberga). Za wiele znakomitych kreacji scenicznych (Leporello w Don Giovannim Mozarta, Daland w Holendrze tułaczu Wagnera, Kardynał de Brogni w Żydówce Halévy`ego), wydawane w Zürychu czasopismo Opernwelt wyróżnia artystę tytułem Artysta Roku 1994.

W roku następnym debiutuje w La Scali w Mediolanie, w dyrygowanym przez Riccardo Muti Czarodziejskim flecie W. A. Mozarta. Współpraca ta owocuje kolejnymi propozycjami występów na pierwszej scenie operowej Europy i niezwykle cennymi przeżyciami artystycznymi z tak znakomitymi artystami, jak: Sir Colin Davis, Myung-Whun Chung, Michael Gielen, Leonie Rysanek, Edita Gruberowa, Thomas Hampson, Robert Hale, Cheryl Studer, James Moris, Barbara Bonney i in.

Oprócz La Scali, Marek M. Gasztecki występuje na deskach najbardziej renomowanych scen operowych i koncertowych świata – w Amsterdamie, Berlinie, Brukseli, Teatro Colón w Buenos Aires, Frankfurcie, Hamburgu, Jerozolimie, Madrycie, Nicei, Rzymie, Pekinie, Stuttgarcie, Sewilli, Tel Avivie, Tokio, Warszawie. W Paryżu śpiewa pod batutą Christopha von Dohnanyi, w Zürychu z Nicolausem Harnocourtem, w Salzburgu z Kentem Nagano, w Brukseli pod Antonio Pappano, we Florencji pod dyrekcją Ivora Boltona. Koncertował również z Grzegorzem Nowakiem i Jerzym Maksymiukiem, wybitnymi polskimi dyrygentami, z którymi łączy Marka M. Gaszteckiego niezwykle owocna współpraca artystyczna.

Muzyka współczesna to kolejna pasja artysty. Schoenberg, Berg, Szostakowicz, Prokofiew, Bartók, Penderecki, Riehm, Hosokawa, to tylko kilka nazwisk kompozytorów XX i XXI wieku, których utwory wzbogacają emocjonalny i artystyczny wizerunek polskiego śpiewaka.

Interesująca jest lista orkiestr, z którymi solista miał przyjemność współpracować. Oto niektóre z nich: Wiener Philharmoniker, Philharmonia London, Orchestra Accademia Santa Cecilia, Berliner Sinfoniker, Nacional Orquesta Sinfonica d´Espana, Israel Philharmonic Orchestra, Orchestra Maggio Musicale Fiorentino, China Filharmonic Orchestra, Radio Sinfonie-Orchester Frankfurt, Sinfonia Helvetica.

Grzegorz Nowak

Maestro rozpoczął międzynarodową karierę wygrywając w 1984 roku Grand Prix oraz wszystkie nagrody specjalne na prestiżowym Międzynarodowym Konkursie Dyrygenckim im. Ernesta Ansermeta w Genewie. W następnym roku nagrodzono go 'Europäische Förderpreis für Musik“ dla Europejskiego Muzyka Roku.

Jego kariera artystyczna jako szefa orkiestr symfonicznych i teatrów operowych, rozpoczęła się w Słupsku wiodąc przez orkiestry amerykańskie do szwajcarskiego Biel oraz przez Warszawską Operę Narodową (Teatr Wielki) do Edmontońskiej Orkiestry Symfonicznej i niemieckiej radiówki Süd-West- Rundfunk. Obecnie jest dyrektorem muzycznym Sinfonia Helvetica i festiwalu 'Musique & Amitié' w Szwajcarii, Canadian Chamber Orchestra oraz od 2004 roku Dyrektorem Naczelnym i Artystycznym Filharmonii Poznańskiej.

Po ukończeniu studiów w Poznaniu w klasach dyrygentury (Stefan Stuligrosz i Witold Krzemieński), kompozycji (Florian Dąbrowski) i skrzypiec (Jadwiga Kaliszewska), wygrał konkurs na stypendium doktoranckie w słynnej amerykańskiej Eastman School of Music i doskonalił swój kunszt w Tanglewood z takimi mistrzami jak: Leonard Bernstein i Seiji Ozawa, a następnie Kurt Masur zaprosił go jako asystenta do Filharmonii Nowojorskiej. Dyrygował tak renomowanymi orkiestrami, jak London Symphony, Montreal Symphony, Orchestre National de France i orkiestrami w takich miastach jak Monte Carlo, Paryż, Rzym, Genewa, Zürich, Bruksela, Luksemburg, Madryt, Lizbona, Oslo, Sztokholm, Kopenhaga, Warszawa, Chicago, Baltimore, Cincinnati, San Diego, Buffalo, Montreal, Toronto, Vancouver, Ottawa, Jeruzalem, Tel Aviv, Tokyo, Hong Kong czy Tajwan. Prowadził opery w Szwajcarii, Polsce, Anglii, Niemczech, we Włoszech, w Monte Carlo, Szwecji, USA i Kanadzie, odbył m.in. tournée po Anglii z Narodową Operą Walijską (Tosca Pucciniego), przygotował również premierę Andrea Chénier Giordano w koprodukcji Opery Poznańskiej z Placido Domingo i Narodową Operą z Waszyngtonu.

Koncertował z tak znakomitymi solistami, jak: Mścisław Rostropowicz, Martha Argerich, Anne-Sophie Mutter, Vladimir Ashkenazy, Henryk Szeryng, Pinchas Zukerman, Marilyn Horne, Kathleen Battle, Gwyneth Jones oraz wielokrotnie z Krystianem Zimermanem.

Jego nagrania płytowe zdobyły wiele nagród oraz wysokie uznanie krytyków i publiczności.

Oficjalna strona Dyr. Grzegorza Nowaka: www.maestro.nowak.net

CHÓR STULIGROSZA

Stefan Stuligrosz (rocznik 1920), poznaniak, wychowanek Gimnazjum im. św. Marii Magdaleny. Sopranista w Chórze Katedralnym ks. Wacława Gieburowskiego, twórcy zespołu, słynnego w międzywojniu w kraju i za granicą. W 1939 r., gdy wybuchła II wojna światowa, skupia wokół siebie, pozostałych w Poznaniu, śpiewaków i - odbywając konspiracyjne próby - z chórem tym występuje w jednym z dwóch kościołów dostępnych dla Polaków. Ks. Gieburowski - w przededniu swojego wysiedlenia przez Niemców - powierza 20-letniemu młodzieńcowi troskę o swe dzieło, na wypadek niemożności powrotu do Poznania (zm. w 1943 r. w Warszawie)

Wiosną 1945 r. S. Stuligrosz przystępuje do tworzenia od podstaw nowego chóru, a jednocześnie sam zdobywa wszechstronne wykształcenie. Po maturze w Liceum im. Karola Marcinkowskiego, studiuje muzykologię na Uniwersytecie Poznańskim (dyplom magisterski w 1951 r. u prof. A. Chybińskiego) oraz w ówczesnej Wyższej Szkole Muzycznej (dzisiejszej Akademii) w klasie śpiewu prof. M. Trąmpczyńskiej i dyrygentury symfonicznej prof.W. Bierdiajewa (dyplomy w 1953 r., drugi - z odznaczeniem). W uczelni tej od 1946 do 1982 przechodzi wszystkie szczeble pracy artystyczno - dydaktycznej, od asystenta do profesora; w latach 1967 - 1981 jest jej rektorem.

Najbliższe sercu S. Stuligrosza są 'Słowiki". Nad doskonaleniem brzmienia chóru, nieustannym poszerzaniem i cyzelowaniem repertuaru, budową jego artystycznego oblicza, a zarazem nad wychowaniem młodych śpiewaków, koncentruje czas i wysiłek. Starcza mu go również dla pracy w konserwatorium; w gronie jego studentów i absolwentów jest wielu wybitnych artystów, głównie chórmistrzów i dyrygentów orkiestrowych. Niekiedy profesor podejmuje się kierowania także innymi chórami, bywa iż siada przy organach. Komponuje - w swojej tece posiada przeszło 600 utworów chóralnych o tematyce sakralnej; jest autorem ponad stu opracowań polskich i obcych kolęd. Zajmuje się pracami badawczymi nad muzyką chóralną i chóralistyką. Pisze pamiętniki.

W prywatnym życiu S. Stuligrosza, rodzina stanowi wartość szczególną, którą potrafi łączyć z aktywnościami społecznymi. W plebiscycie na 'Najbardziej wpływowych Wielkopolan XX wieku", plasuje się na czwartym miejscu, a w 2002 roku wygrywa ten plebiscyt. Jest laureatem ogromnej ilości nagród. Wyróżniony najwyższymi orderami i odznaczeniami państwowymi - polskimi i obcymi, m. in. Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski, Wielkim Krzyżem Komandorskim ze Srebrną Gwiazdą św. Sylwestra Papieża, nadanym przez Jana Pawła II oraz... Orderem Uśmiechu Dziecka. Posiada trzy doktoraty honoris causa: Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, Papieskiego Instytutu Muzyki Sakralnej w Watykanie i Akademii Muzycznej w Poznaniu.

Chór Stuligrosza charakteryzuje specyficzne, wyróżniające się brzmienie, wypracowane i uszlachetniane w ciągu ponad 60-letniej symbiozy z jednym mistrzem. Związany od 1951 r. z Filharmonią Poznańską, jest zespołem amatorskim, śmiało rywalizującym z zawodowymi. Chłopcy są uczniami różnych szkół, panowie - studentami lub pracownikami. Trzy razy w tygodniu spotykają się na próbach. 60 - 70 razy w roku występują w bardzo różnych miejscach: w kościółkach, katedrach i bazylikach, na estradach i scenach mi9asteczek i metropolii - w tym w najbardziej znanych, najświetniejszych domach muzyki, studiach radiowych, telewizyjnych i filmowych. Tylko za granicą - prawie wszystkich krajach europejskich, a także w USA, Kanadzie, Japonii i Korei Płd. - mają za sobą około 3 tys. koncertów. Wśród słuchaczy bywają królowie i prezydenci państw. Szczególną sympatią 'Poznańskie Słowiki" darzy Ojciec Święty Jan Paweł II.

Repertuar chóru tworzy ponad tysiąc utworów - od monodii średniowiecznych i mistrzów renesansu (z G. P. da Palestriną), przez wokalno - instrumentalne arcydzieła baroku (J. S. Bach, G. F. Haendel), klasycyzmu (W. A. Mozart, J. Haydn, L. van Beethoven) i romantyzmu (Fr. Schubert, F. Mendelssohn- Bartholdy), po kompozycje XX wieku, przede wszystkim polskich twórców (K. Szymanowski, T. Szeligowski, W. Kilar i K. Penderecki). Niejednokrotnie z chórem występują znakomici artyści - polscy i zagraniczny, m. in. śpiewacy Barbara Hendriks, Renata Scotto, Krystyna Szostek-Radkowa, Teresa Żylis-Gara, Ryszard Karczykowski; pracowali dyrygenci Leonard Bernstein i Stanisław Wisłocki; chór współdziała - obok poznańskich filharmoników - z orkiestrą 'Sinfonia Varsovia".

Chór jest członkiem światowej Federacji Chórów Kościelnych 'Pueri Cantores".

W roku 2003 zespół Poznańskie Słowki otrzymał tytuł Lider promocji kultury w Polsce.

Blisko 2000 osób przewinęło się przez 'gniazdo Poznańskich Słowików". Wyrosło ono z dorobku wielowiekowych zamiłowań muzycznych poznańczyków, a zwłaszcza z głębi duchowości oraz stopnia wiedzy i wyobraźni artystycznej ks. dra Gieburowskiego. Na tych fundamentach Stefan Stuligrosz - talentem i pracą, wiedzą i intuicją, doświadczeniem i pasją - zbudował własne dzieło, swoiste 'STULIGROSZEUM". Nieformalną szkołę wychowania i kształtowania charakterów, w której preferuje się twarde, lecz jasne reguły zachowań we wspólnocie, system wartości nacechowany odpowiedzialnością, przyjaźnią, otwartością wobec innych ludzi - z bliska i daleka, w której wielką sztukę i pokorę wobec niej, łączy się ze stylem życia na co dzień. Najwyższe umiłowanie dla tradycji narodowej kultury - z szacunkiem dla jej dzidzictwa europejskiego i światowego. Poznańska słowicza gromada rozproszona po całej Polsce i w dziesiątkach krajów na obu półkulach, co rusz daje dowody, iż ideały i doświadczenia, o które w dzieciństwie i młodości choćby tylko otarło się, że charyzma Druha Dyrygenta (jak nazywają S. Stuligrosza śpiewacy), owocuje - kimkolwiek się jest i gdziekolwiek się człowiek znajduje.

Romuald Połczyński