PORCELANA DAWNYCH WYTWÓRNI W PAROWEJ

Z KOLEKCJI ADAMA MOSIĄDZA

Jest w zbieractwie kropla chełpliwości wobec bliźnich, jak i chęć zatrzymania minionego czasu zaklętego w przedmiotach pisali Maria i Jerzy Łosiowie, współautorzy publikacji Polska porcelana. O tym, że kolekcjonerskie pasje przynoszą nie tylko osobistą satysfakcję, ale też stanowią istotny wkład w poszerzanie wiedzy o przeszłości, często pokrytej mgłą zapomnienia przekonać się można oglądając najnowszą wystawę w bolesławieckim Muzeum Ceramiki. Prezentowane na niej porcelanowe i kamionkowe wyroby z dawnych wytwórni w Parowej pochodzą z prywatnych zbiorów bolesławieckiego kolekcjonera Adama Mosiądza, członka Stowarzyszenia Kolekcjonerów i Miłośników Historii Miasta. Ekspozycję uzupełniają też unikatowe przykłady porcelany udostępnione przez Adriana Rajczakowskiego. Jest to zarazem pierwsza, bogata i różnorodna (ponad 200 sztuk) próba ukazania historii fabryk porcelany w Parowej (dawnej Tiefenfurt), dzięki którym ta niewielka miejscowość stanowiła przed II wojną jeden z ważniejszych na Śląsku ośrodków produkcji białego złota. Rozwijający się od II poł. XIX wieku do 1945 r. porcelanowy przemysł, z powodzeniem wykorzystujący bogactwa pokładów gliny i okolicznych lasów dawał jednocześnie zatrudnienie blisko połowie mieszkańców. Sławę przyniosły Parowej wytwórnie Donatha, Tuppacka i Steinmanna, eksportując swoje wyroby niemal na cały świat. Dobrej jakości, nawiązująca do panujących mód, parowska porcelana odpowiadała gustom i zapotrzebowaniom zarówno bardziej wyrafinowanym (wyroby luksusowe), jak i popularnym (naczynia użytkowe, toaletowe, wyroby pamiątkarskie). Prezentowana w muzealnych gablotach porcelana, która na początku XX wieku była wyrazem dobrego gustu i smaku, mimo upływu czasu wciąż zachwyca delikatnością, precyzją wykonania i bogactwem dekoracji. Te kruche przedmioty niosą za sobą nie tylko historię fabryk, ale przede wszystkim ludzi.