Doznawanie światła

wystawa fotografii absolwentów

oraz wykładowców ASP w Gdańsku i Poznaniu

autorzy: Łukasz Bergański, Sławomir Decyk, Grzegorz Dulas, Barbara Jabłońska, Agata Miros, Janusz Musiał, Jerzy Olek, Witold Węgrzyn

kuratorzy: Witold Węgrzyn i Jerzy Olek

ŚWIATŁO PRZYCHODZI "światło jest jedyną rzeczywistością..." Robert Delaunay, 1912

Światło leci do nas nieustannie z prędkością trzystu tysięcy kilometrów na sekundę; przybywa z milionów gwiazd tych rodzących się z rozdrobnionych w przestworzach mgławic materii i tych, które za kosmiczny moment, czyli miliony lat staną się czarnymi dziurami.

Ciemność i jasność. Egzystujące oddzielnie i zarazem bytujące nawzajem: niezbywalnie. Bo nie ma jednego bez drugiego, bo to ciemność rodzi światło ale i je obezwładnia.

Falowo-korpuskularna natura światła przez dziesiątki lat wydawała się być niekwestionowanym pewnikiem. Ostatnie badania uświadamiają nam jednak, że niesie za sobą ciągle jeszcze nie odkryte tajemnice. Wcale nie jest pewne na przykład, że ma jedną niezmienną prędkość. Do końca nie jest też jasne czym jest foton. Czyżby tylko fałdą przemieszczającą się w przestrzeni?

Światło, z jego wielostronną siłą sprawczą, fascynuje wielu - oprócz ludzi nauki, także licznych artystów. Wśród nich tych, którzy światłem rysują, a więc fotografów. Wraz z zastosowaniem ciemni optycznej do naświetlania światłoczułego materiału pojawiły się zupełnie nowe możliwości obrazowania. Poza czystą fotografią, rejestrującą np. świetlne pulsacje czy drogę, jaką przemierza źródło światła pozostające w ruchu, wszelkiego rodzaju bezkamerowe fotogramy i luksografie. Nowoczesna technika i technologia pozwala zatem widzieć i obrazować światło w rozmaity sposób. Światło jest bez wątpienia wolne i doskonałe w tym, co światu i człowiekowi daje. Artyście pozostaje uczynić z niego symbol uniwersalny. Jerzy Olek

Poszukiwanie, rozpoznawanie, przypominanie czy wyrażanie siebie, to główne cechy prezentowanych zestawów prac, realizacji dyplomowych – licencjackich Wyższych Zaocznych Studiów Fotografii w Akademii Sztuk Pięknych w Gdańsku. A więc autorefleksja i gra z własną tożsamością, wyrażanie własnego EGO przy pomocy różnych, odmiennych często stylistyk, od abstrakcji poczynając, a na inscenizacji, metaforze i symbolice kończąc.

Realizacje poszukujące odpowiedzi, realizacje stawiające pytania, kreacje badające nasze uwarunkowania i zależności od świata zewnętrznego, jego wpływ na kształtowanie osobowości, kondycję, kruchość i przemijalność. Kreacje, które są poszukiwaniem języka, pytaniem o sens i istotę fotografii, jej wartość i miejsce w obszarze sztuki.

Światło, jako konieczny element istnienia fotografii (i nas samych) staje się linią pomiędzy widzialnym a niewidzialnym, prawdą a fikcją, realnością a światem pojęć, materią a energią, istnieniem a nicością. Witold Węgrzyn