Pomysł zorganizowania takiej wystawy zrodził się podczas spotkań w sandomierskiej Galerii Otwartej prowadzonej przez Mariusza Pajączkowskiego. Popierali go nieżyjący już Michał Gradowski i prof. Irena Huml. Wsparciem organizacyjnym i merytorycznym służyli Andrzej Sadowski, Andrzej Pacak i Marek Nowaczyk. Ten ostatni wraz z Mariuszem Pajączkowskim do dziś pełnią rolę kuratorów wystawy.

Zaproszenie do udziału w wystawie zostało rozesłane do wszystkich środowisk zajmujących się sztuką złotniczą: do szkół i akademii, plastyków i rzemieślników, do cechów i osób złotnictwo traktujących jak hobby. Wyzwaniem, z jakim mieli się zmierzyć, było wyrażenie swoich poglądów, a zatem tytułowego swojego zdania, za pomocą technik złotniczych, poprzez biżuterię lub obiekty złotnicze.

Na pierwszą edycję wystawy swoje prace nadesłali zarówno profesorowie wyższych szkół artystycznych i czołowi polscy artyści i rzemieślnicy jak i uczniowie liceów plastycznych o specjalności złotnictwo. Dołączyli również pierwsi artyści europejscy. Już wtedy, przy okazji pierwszej edycji tej prezentacji, rozpiętość wiekowa i środowiskowa autorów stanowiła o jej atrakcyjności.

Założeniem organizatorów od początku było to, że biżuteria czy obiekt powinny zawierać czytelny komunikat. Dlatego każda z prac ma swój tytuł, część jest również opatrzona dłuższym lub krótszym komentarzem autorskim. Dzięki temu intencje i uczucia wyrażone w pracach są czytelne, wyzwalają w odbiorcach emocje, prowokują reakcje intelektualne, inicjują dialog między obiektem, jego twórcą a odbiorcą.

Moim zdaniem… to wystawa pod wieloma względami wyjątkowa, odmienna od tych, które zazwyczaj można podziwiać w galeriach, gdzie wartość estetyczna, forma i funkcjonalność mają znaczenie nadrzędne, natomiast treść jest mało istotna. Tutaj autorzy poprzez biżuterię czy obiekty złotnicze wypowiadają swoje zdanie na różnorodne tematy, od polityki i zagadnień społecznych poczynając, poprzez relacje międzyludzkie, a na subiektywnych reakcjach na różne zjawiska kończąc. Na wystawie znajdziemy zarówno rozważania o współczesnej Polsce i Europie, jak i refleksje o przeszłości. A, co najważniejsze, ta narracja nie spowodowała zubożenia formy prezentowanych obiektów, spotykamy tu prace niezwykle czyste i szlachetne, ale również formy bardzo rozbudowane.

Do tej pory wystawa była prezentowana w Krakowie (dwukrotnie), Kazimierzu Dolnym, Gdańsku, Warszawie (dwukrotnie), Poznaniu, Sandomierzu, Londynie i Pekinie. Część prac gościła również w Legnicy na wystawie „Odcienie bieli i czerwieni” na przełomie 2018 i 2019 r. Każda prezentacja jest inna, obejmuje nieco inny zestaw prac, które stale napływają zarówno od twórców rodzimych, jak i zagranicznych. Projekt Moim zdaniem… cały czas ewoluuje. Do prezentacji włączane są prace będące komentarzem do obiektów wcześniej pokazywanych w ramach wystawy oraz prace będące autorskim suplementem do obiektów wcześniej nadesłanych przez tego samego autora. Powstające w ten sposób ciągi interpretacyjne niejednokrotnie układają się w niezmiernie interesujące fabuły.

Nie wiadomo, czym zaskoczy nas druga już legnicka odsłona projektu. Można się o tym przekonać od 2 października w Galerii Sztuki. Prezentacja zakończy się uroczystym finisażem 25 października z udziałem kuratorów wystawy – Mariusza Pajączkowskiego i Marka Nowaczyka. Obecni będą również inni, niemniej znakomici, goście, a sama wystawa i finisaż będą wydarzeniami zamykającymi obchody 40-lecia Legnickiego Festiwalu SREBRO.