IZOLACJA PROTEZA ORGAN WSZYSTKO

JUSTYNA SCHEURING

Różnorodność stanów/odczuć - to jest to - co interesuje mnie najbardziej. Szukam takiej możliwości w języku, jak i w działaniach wizualnych z przedmiotami i własnym ciałem - by je wywoływać i wyrażać. Interesuje mnie stan metamorfozy/zmiany/transformacji: kiedy coś nie przestaje być tym czym było i jednocześnie zaczyna być czymś czym nie było nigdy. Wielokrotne nakładanie znaczeń. Są to dla mnie momenty otwarcia - stan, w którym kończy się analiza: element niezrozumiałego, który jest codzienny. Rezygnuję ze stwarzania iluzji. Próbuję powoływać nowe byty w granicach już istniejących. Interesują mnie stany powoływane przez materialność. Świadomie działam na granicy stanu pozornie naturalnego. Interesuje mnie zawartość ludzka w przedmiotach codziennego użytku, które to przedmioty w moich instalacjach pozbawiam ich powszednich kontekstów, tj. użycia przez funkcję. Tym samym próbuję zdjąć z nich - ich przymus istnienia. Interesuje mnie zmiana tożsamości tych przedmiotów, ich istnienie poprzez fakt ich bycia, możliwy stopień przezroczystości. Zderzam ze sobą fakty (jako maksimum realności). Fakt dzbanka, fakt drzewa, fakt ciała, fakt niemożności przekroczenia itd. Zależy mi na utrzymaniu odrębności ich obecności wobec siebie. Ich ważność widzę jako jednakową względem siebie, ich nieważność także. Moje prace powstają jako przestrzenie do eksploracji, obszar dla indywidualnych skojarzeń. Podobnie pracuję z tekstem i własną obecnością. Interesuje mnie również problem rozwarstwienia własnej obecności - jakaś forma zdekonstruowania. Dekonstrukcję rozumiem jako opozycję dewastacji. W obszarze tych zjawisk rozważam zagadnienie destrukcji, która jest naturalnym rozwojem. Instalacja + performance, którą zaprezentuję stanowią min. refleksją o asekuracji, izolacji, zależności, ale także o szczęściu jako formie asekuracji, izolacji, zależności; o pewnym aspekcie ogólnoludzkiej egzystencji.

Justyna Scheuring, 2003