Tragiczność i dramatyzm ludzkich losów w gettach i obozach pracy na terenie naszego kraju w czasie II wojny światowej nie podlega wątpliwości. Historycy cały czas badają ten bolesny czas naszej historii. Jednym ze źródeł, które może przybliżyć codzienność w getcie jest korespondencja. Czy mieszkańcy getta mogli wysyłać listy, z kim się kontaktowali i czy władze niemieckie to umożliwiały? Na te pytania odpowiada kolekcja całostek z getta łódzkiego z lat 1940-1942 zakupiona ze środków Urzędu Marszałkowskiego Województwa Dolnośląskiego i Pocztę Polską S.A. Od 25 października do 7 listopada 2013 r. będzie można ją zobaczyć w Muzeum Poczty i Telekomunikacji we Wrocławiu. Poczta w getcie łódzkim powstała w marcu 1940 r. Korespondencja przychodziła do baraku na Bałuckim Rynku, dopiero tam decydowano czy wyruszy dalej czy zostanie zniszczona. Wszystkie przysyłki były cenzurowane. Zdarzały się też okresy, kiedy władze niemieckie wprowadzały zakaz wysyłania listów. Mieszkańcy getta korespondowali bardzo często ze swoimi bliskimi, którzy znajdowali się w obozach pracy rozsianych po całej Wielkopolsce. Do getta docierały listy z obozów m.in. w Poznaniu czy Rzepinie. Wśród zakupionych całostek od łódzkiego kolekcjonera, Adama Lubomira Woźniaka, znajdują się unikatowe karty pocztowe, niektóre znane tylko w 1 egzemplarzu, z ówczesnymi stemplami, które informują nas dzisiaj, jaki był dalszy los przesyłek. Przykładem może być karta wysłana z getta do Poznania w 1942 r. ze stemplem żydowskiej cenzury wewnętrznej ZURŰCK (w ramce), co oznacza, że karta nie została wysłana do adresata z powodu blokady ruchu pocztowego wprowadzonego w styczniu 1942 r. 25 października w siedzibie Muzeum przy ul. Z. Krasińskiego 1, o godz. 12:00 zostanie zaprezentowany cały zbiór. Dodatkowo spotkanie uświetni wykład Stanisława Walischa z Łodzi, eksperta Polskiego Związku Filatelistów pt. „Poczta w getcie łódzkim (Liztmannstad Getto)”. Ekspozycję będzie można oglądać do 7 listopada 2013 r.