LITERATURA

SPOTKANIE Z ARTUREM GÓRSKIM

Autor o sobie: W 1987 roku opublikowałem w miesięczniku literackim Akcent fragmenty mojej pierwszej powieści Słońce podziemnych przejść. Jest to rzecz o amerykańskiej dziennikarce, poszukującej w stanie wojenym działaczy opozycji i jej perypetiach. Powieść oparta na faktach - byłem kimś w rodzaju pomocnika i tłumacza opisanej przeze mnie dziennikarki. Jednak moja śmierć w ostatnim rozdziale była już wytworem wyobraźni. Kolejną powieść, także opartą na faktach autentycznych (właściwie reportaż literacki) wydałem w 1993 roku - nosi tytuł "Z ringu do piekła" i jest zapisem losów pierwszego polskiego boksera zawodowego, który spędził wiele lat cierpień w więzieniach NRD-owskiej Stasi. Był też trenerem indiańskich bokserów w Paragwaju. Ta powieść - zdaje się - nieźle się sprzedała i była na liście bestsellerów Wprost. Następnie wydałem powieść Syn zgwałconej - rzecz o wojnie w Bośni i Hercegowinie (jako korespondent wojenny nieźle znam tę tematykę). Powieść, która w Polsce miała dobre recenzje, przetłumaczył chorwacki poeta Josip Szpoljarić, i miała się ukazać nakładem jednego z chorwackich wydawnictw (chyba jednak się to nie stało). W związku z tą książką udzieliłem 3-kolumnowego wywiadu dla liczącego się chorwackiego tygodnika politycznego Hrvatski obzor. Potem napisałem powieść Najstarszy z głupich. Miała ją wydać oficyna SAWW, ale na deklaracjach i przygotowaniach się skończyło. A konkretnie skończył się, czyli przestał istnieć, SAWW. Jednak powieść została zaadaptowana przez Teatr Polskiego Radia i jako słuchowisko wystawiona, bodaj, w 1995 roku. Najstarszy z głupich to pastisz na literaturę akcji, coś w rodzaju łotrzykowskiej powiastki drogi. Powieść Świadek śmierci lustra to moja trzecia wydana książka. Napisałem ją w 2001 roku i otrzymałem za nią wyróżnienie w konkursie literackim wydawnictwa Uraeus. Była przez kilka tygodni na liście bestsellerów strony internetowej www.literatura.net.pl.