W 120. rocznicę urodzin Katarzyny Kobro Muzeum Współczesne Wrocław prezentuje wystawę "Medytacje Fibonacciego + Sztruksowy zając", poświęconą jednej z najwybitniejszych rzeźbiarek współczesnych, porównywanej, ze względu na oryginalność dokonań, m.in. do Constantina Brâncuşiego i Alberto Giacomettiego.

Dzieło Katarzyny Kobro (1898–1951) było punktem odniesienia dla wielu wybitnych osobowości tworzących równolegle z nią (m.in. Henryka Wicińskiego i Marii Jaremy), a także dla młodszych pokoleń (np. Anity Oborskiej-Oracz i Sylwii Jakubowskiej). Dlatego wystawa, obejmująca realizacje ponad 50 artystów, ma charakter intermedialny, transowy i jest przestrzenią wielozmysłowej percepcji idei rzeźb Kobro.

Pokaz skupia twórców, dla których Kobro pozostaje fenomenem nieobojętnym, katalizującym wypowiedzi interpretacyjno-afirmacyjne, analityczne i krytyczne (są to m.in. Krzysztof M. Bednarski, Izabella Gustowska czy Józef Robakowski). Horyzont ekspozycji współtworzą też artyści będący w opozycji do strategii modernizmu i idei Kobro (np. Leszek Brogowski czy Katarzyna Podpora). Obok prac zaangażowanych społecznie (np. Aurelii Mandziuk-Zajączkowskiej), rozważających traumy, które dotknęły artystkę, znajdziemy tu wybitne realizacje medytacyjne (m.in. Leona Podsiadłego czy Janusza Zagrodzkiego).

Tytuł wystawy odnosi się do fascynacji artystki matematyką, ale też buduje pomost między praktykami twórczymi Kobro i Josepha Beuysa, wybitnymi artystami tragicznie doświadczonymi przez wojnę i historię. U Beuysa zaowocowało to kultowym już dziś performensem: "Jak wytłumaczyć obrazy martwemu zającowi" (1965), interpretowanym w kontekście heroicznych prób odsunięcia lęku przed śmiercią, „obycia się z nią”, czy transmisji między granicznymi stanami. "Sztruksowy zając" (z lat 40. XX w.) to jedyna znana zachowana „miękka rzeźbka” Kobro, którą artystka podarowała córce Nice Strzemińskiej. Szyte ręcznie przez Kobro maskotki, którymi zarabiała na życie od czasów wojny, są pełne wyrazu i zdystansowane wobec komercyjnej estetyczności.

Wernisaż: 9 listopada 2018, godz. 18.00.

Ekspozycję można oglądać na 3 i 4 piętrze Muzeum Współczesnego Wrocław do 11 lutego 2019. Pierwsza edycja wystawy odbyła się w Państwowej Galerii Sztuki w Sopocie w dniach 27 kwietnia – 15 sierpnia 2018.

Dołącz do wydarzenia na Facebooku >>>