wystawa przygotowana przezMuzeum Szkła w Riihimäki

Szklana statuetka Heleny trojańskiej, fantazyjne wazony „Trzy małe słonie” i zadziwiająca optycznymi efektami instalacja ze szkła lustrzanego oraz kilkadziesiąt innych prac złoży się na wystawę Fińskiego Szkła Artystycznego, która otwarta zostanie 19. lutego w Muzeum Narodowym we Wrocławiu.

Ekspozycja prezentuje najciekawsze obiekty szkła artystycznego powstałe w Finlandii w okresie od 2000 do 2005 roku. Obok przedmiotów użytkowych: mis, pater, kieliszków czy wazonów można tam będzie zobaczyć szklane rzeźby i instalacje. W wystawie bierze udział ponad 60 artystów, w tym m.in. nestorzy fińskiego szkła jak Nanny Still, Kerttu Nurminen, Oiva Toikka oraz tworzący w Finlandii Japończyk Kazushi Nakada, autor niezwykłych instalacji ze szkła lustrzanego.

To, co wyróżnia fińskie szkło użytkowe, poza doskonałą jakością, to umiejętne wyważenie pomiędzy funkcją a formą. Dla projektantów niemniej istotne jest poszukiwanie piękna kształtów, jak przynoszenie estetycznej satysfakcji w obcowaniu z najbanalniejszym nawet przedmiotem codziennego użytku. Jednym z najbardziej znanych fińskich wzorów jest seria wazonów o falujących brzuściach zaprojektowana jeszcze w latach 40. XX w. przez Alvara Aalto, znakomitego architekta zajmującego się również projektowaniem mebli i innych przedmiotów użytkowych. Dzięki wybitnym projektantom szkła takim, jak Kaj Franck, Timo Sarpaneva, Tapio Wirkkala fińskie szkło już od lat pięćdziesiątych XX wieku jest znane i cenione nie tylko na europejskim kontynencie. Te chlubne tradycje kontynują kolejne pokolenia designerów.

Na wystawie oglądać możemy prace wykonane w rozmaitych szklarskich technikach: od tradycyjnych dmuchanych i formowanych na gorąco przy hutniczym piecu po niezmiernie w ostatnich latach popularną metodę pâte de verre polegającą na wytapianiu szklanej stłuczki lub drobnoziarnistej szklanej mączki w specjalnie przygotowanych gipsowych formach. Metoda ta pozwala na tworzenie szklanych rzeźb o bardzo zróżnicowanej strukturze wewnętrznej samej masy szklanej i charakterystycznej “scukrzonej” fakturze. Jedną z najbardziej skomplikowanych i pracochłonnych technik jest stosowana przez Anne Aalto technika crack pozwalająca na tworzenie na szkle fantazyjnych rysunków, które zdają się być niemal trójwymiarowe, uwięzione pod cieńką warstwą transparentnego szkła.

Ekspozycja prezentowana już była w Musèe du Verre w Carmaux (Francja) i Stichting National Glasmuseum w Leerdam (Holandia).

Wystawie towarzyszy bogato ilustrowany katalog z polskojęzyczną wkładką.