:[młoda inna sztuka]:

wernisaż: 9. maja 2008 / Galeria Szewska 36 /

Michał Borucki (warszawa)/ Kasia Łyszkowska (toruń) / Agata Nowosielska (gdańsk) / Monika Molenda i Marek Adamik (warszawa) / Natalia Stachura (poznań) / Fryderyk Lisek (poznań) / Maria Żalińska (berlin)

kurator: Grzesiek Różański

MARGINAL:[młoda inna sztuka]:

Pomysł, organizacje i tematykę wystawy cechuje ta sama przyjemna chaotyczność i nieprzewidywalność. Przedstawiony materiał jako efekt spontanicznego i estetycznego recyklingu skłania do doznania, które może mieć wiele odcieni i aspektów. Trudne do zdefiniowania rysunki i rysuneczki, wytwory rąk i nie tylko, tu i tam, na marginesach, na byle czym, przypadkiem, z powodu nudy, wyżywania się na różnym materiale czy w innym ulotnym afekcie. Podjęliśmy próbę ukazania i rekombinacji tworzywa ignorowanego i z natury poniżonego. Znana strategia sztuki odrzuconej i znalezionej pokazuje swoje nowe oblicze. Nie są to ślady po wielkich zmarłych mistrzach, które jak wiadomo dziś cieszą się ogromnym uznaniem, ani też przedmioty anonimowe czy zawłaszczone. Do tego w większości przeznaczone były a priori do szuflady lub na stracenie. Autorami są wyłącznie ludzie młodzi, mniej lub bardziej zaangażowani w świat sztuki. Urok bazgraniny i innych „dzieł chwili” docenia się zwykle w sytuacji powrotu i sentymentalnej retrospektywy. Tutaj działa to inaczej, gdyż wystawa to nie samotny przegląd starych wytworów, ale publiczny pokaz traktujący o sprawach międzyludzkich, o wewnętrznej i zewnętrznej obserwacji świata. MARGINAL to o próba interpretacji interesującego zjawiska sztuki skrajnie efemerycznej – sztuki, która nie wie czym jest. Dominujące na wystawie rysunki zwane bazgrołami czy nawet niesłusznie „śmieciami” to objaw pewnej prawdy, którą często sami marginalizujemy. To zapis naszej codzienności pełnej niewyraźnych myśli i projekcji, nie kontrolowanych – stąd często bardzo kontrowersyjnych. Zatem marginalna może być tylko forma i wykonanie, ale i komunikat. Wystawa niweluje negatywny wyraz pojęcia marginalności, oddaje mu racje bytu i potwierdza ogromne znaczenia dla komunikacji z własnym sobą i rzeczywistością, która odbywa się poza marginesem, na obszarze wyparcia i nieświadomości gestu.

W toku projektu chcieliśmy zebrać i pokazać ilość jak największą. Czy wartość ilościowa pokaże wartość jakościową – czy tak może działać ekonomika sztuki marginalnej i efemerycznej? Atak ilością uzmysławia skale zjawiska. Mimo tego zbiór tych prac to wcale nie przypadek (na pewno nie taki jaki leży u genezy ich powstania), ale rezultat selekcji opartej o przekorne anty-kryteria. Wybraliśmy rysunki jak najbardziej niestosowne, niesprecyzowane, autentyczne i wyrażające typową atmosferę, w której takowe powstają. Kierował tym zamiar nadania nowego znaczenia i zwrócenia uwagi na ich niezwykłą heterogeniczność i energię. Bardzo odeminna tematyka zahacza nawet o najbardziej zdrożne i ukrywane sfery umysłu. Do całego zbioru dołącza zarysowany marginalowy stół oraz audioinstalacja oparta o robocze sample i urywki dźwiękowe. Sama istota wystawy i poprzedzające ją rozważania wypełniało multum paradoksów i sprzeczności.

Bazgroł to z popularnej definicji nie-dzieło, lecz według innych wyznaczników to forma jak najbardziej akceptowalna. Koniec końców trzeba odrzucić męczący balans między estetykami, estetyzacjami, teoriami, podejściami i poglądami. Ważniejsza jest pobudliwa wyobrażnia młodych twórców, mikroekspresje ich mikronarracji, zwyczajność i nadzwyczajność tej „efemerycznej grafiki”, której nie można odmówić wielu walorów i niezwykłej treści. Chcąc nie chcąc MARGINAL dotyka spraw i problemów bardzo istotnych. Sztuka poza wszelkimi ramami i normami, supersztuka, nie- sztuka, jakkolwiek-sztuka.

Galeria Szewska 36