#

Ryszard Rynkowski według Jacka Cygana: Zaklinał‚ drogę™ na rozstajach, gdzie przydrożny Chrystus stał, pił‚ za błędy na górze, nie tańczył‚ na ulicach, śpiewał‚ z Jędrkiem o babach i już sam o pustce po Natalii. Wierzył‚ w jawę, choć‡ czasami rozmawiał‚ z ciemnością.… Z beznadziei złej podnosił‚ ludzi, mówił… im: wznieś› serce nad zło! Czasem wydaje mu się™, że siedzi w dziecinnym pociągu jadącym przez kraj krzyży i chleba, a konduktor mówi mu: kupisz tutaj€žprawo na lewo. Wtedy myśli: byle nie do Warszawy€ i wysiada gdzieś› w polu. Idzie sobie mrucząc: Może zbyt kochałem życie? Ale przecież życie jest nowelą, więc na pytanie-Jak się™ żyje? Odpowiada niezmiennie: śpiewająco! Ostatnio nie może spać. Za młody na sen włóczy się™ nocami z księźycem i dzięki temu... ten księźyc nie jest sam! Razem dziwią… się™, że brąz może być‡ tak piękny. Rano wraca do córki i mówi: -Widzisz Marto, dziś› są… Twoje urodziny. Wybacz, źe nie śpiewam sto lat, ale cóż, Z moim głosem, lepiej nie. Strach pomyśleć‡, co by było, gdyby miał‚ ładny głos! Wybudował‚ dom nad jeziorem, by mieć‡ dach, pod który mogliby się™ schować‡ jego przyjaciele, gdy im będzie źle. Bo chociaż najlepsze dopiero przed nami, to warto wypić‡ za błędy na dole, by ich było mniej w nowym wieku. Więc póki co, rozdaje dary losu tym, którzy chcą… go słuchać‡. Chce im powiedzieć‡, że najważniejsze jest to coś›, co sprawia, jaki człowiek jest!