WERNISAŻ: 14 listopada 2015, godz. 18.00

Jolanta Rosińska proponuje odbiorcy porządek oparty na redukcji. Operuje przede wszystkim kolorem i światłem. Maluje pejzaże, jednak ogranicza formy do geometrycznych kształtów, łagodnie wyłaniających się z tła, nierzadko komponując cały obraz w oparciu o jedną barwę.
Największą inspiracją dla artystki, a jednocześnie tematem większości jej prac, jest morze. Rosińska wykorzystuje jego horyzontalną linię, czyniąc z niej podstawę kompozycji obrazów. Do pigmentu dodaje ziaren piasku, dzięki czemu zbliżające się mocno do abstrakcji pejzaże zyskują bardziej konkretny charakter. Tym samym artystka odwołuje się do idei sztuki, jako wyrazu naturalnych sił: wiatru, światła, ognia, dymu.

Pejzaże artystki bliskie są abstrakcji, jednak można je rozpatrywać jako sztukę pokazującą rzeczywistość. Sposób odtwarzania świata na jej płótnach daleki jest od „okna wybitego w ścianie”. Obrazy Rosińskiej to jednak nie widoki znad morza i inspirowane morzem, lecz przede wszystkim próba odwzorowania przy pomocy środków malarskich tego wszystkiego co artystka dostrzega w morzu: emocji, których morze jej dostarcza, wrażeń, które wywołuje dźwięk fal, szum wiatru, zapach wody.

W ostatnich pracach artystka rozszerza skalę barwną, używając coraz częściej skontrastowanych kolorów. Są one jednak bardzo delikatne, łagodnie przechodzą jeden w drugi. Zatarcie granic między plamami barwnymi na płótnie powoduje, że Rosińskiej udaje się uzyskać efekt rzadko spotykanej w malarstwie jedności. Każdy obraz staje się organiczną całością, z której nie sposób ująć żadnego elementu, nie można też niczego dodać. Z prac emanuje spokój i ład, a oszczędność środków, przy jednoczesnym niezwykle uważnym doborze form, daje w obrazach Rosińskiej nie tylko efekt dekoracyjności, ale także hieratyczności kompozycji. W odbiorze sprzyja to rozwijaniu kontekstów duchowych, bliskich medytacji.

Wydaje się, że tak jak w latach 60. malarstwo artystów związanych z grupą Zero, podobnie jak twórców color field painting było odpowiedzią na pesymizm taszyzmu, tak malarstwo Jolanty Rosińskiej jest odpowiedzią na sztukę nowych mediów. Artystka szybkości i technologii dominujących nie tylko w dzisiejszych czasach, ale także sztuce, przeciwstawia liryzm, poetyckość i optymizm światła i koloru, udowadniając jednocześnie siłę malarstwa.

Karolina Jabłońska

Jolanta Rosińska, rocznik 1973. Studia w łódzkiej Akademii Sztuk Pięknych na Wydziale Edukacji Wizualnej w latach 1995–1997 w pracowni profesora Jacka Bigoszewskiego i w Toruniu w UMK na Wydziale Sztuk Pięknych w latach 1998–2000. Mieszka i pracuje w Łodzi. Zajmuje się malarstwem abstrakcyjnym, inspirowanym krajobrazem morskim. W 2010 roku, z grupą przyjaciół, założyła stowarzyszenie „Guzik do Wyobraźni”, które powstało z myślą o dzieciach. Wspólnie tworzą, wymyślają nowe zadania i poprzez zabawę starają się zarażać tym, co kochają – sztuką. Uczą dzieci, jak inaczej postrzegać świat poprzez kreatywne spojrzenie.