Oko w okoz Joanną Rajkowską

Gościem spotkania będzie tegoroczna laureatka Paszportu Polityki Joanna Rajkowska. Ważną częścią każdego spotkania z cyklu „Oko w Oko z…” jest prezentacja przez zaproszonego artystę najnowszych prac, ostatnio realizowanych lub znajdujących się jeszcze w fazie realizacji.

Projekt ma na celu przybliżenie sylwetek twórców, których prace znajdują się w Kolekcji Muzeum i umożliwienie naszej publiczności poznanie ich najnowszych dokonań. Otwarta forma proponowanego cyklu przypomina, że Muzeum jest nie tylko miejscem gromadzenia i przechowywania dzieł sztuki oraz upowszechniania wiedzy o nich, ale także przestrzenią, która daje możliwość kontaktu ze sztuką najnowszą, nowymi formami wyrazu, artystycznymi wyborami i inspiracjami. Muzeum to miejsce dające możliwość bezpośredniego kontaktu z artystą i sprzyjające rozmowom o sztuce, pozwalające również na prześledzenie zmian, jakim podlega sztuka. Zaproszenie do projektu artystów z Kolekcji, przy jednoczesnym prezentowaniu ich najnowszych realizacji, ma ułatwić odbiorcy rozpoznanie kierunku rozwoju zarówno indywidualności artystycznych, jak i sztuki ostatnich lat.

Joanna Rajkowska rozpoczęła twórczość od rzeźb przypominających manekiny, zdeformowanych, zniekształconych, o niezdefiniowanej tożsamości. W tych wczesnych pracach wyraźnie poruszała problem cielesności, a stosując odlewy własnego ciała, zaczęła w pewien sposób, eksploatować samą siebie. Zrealizowała projekt „Satysfakcja gwarantowana”, który polegał na wprowadzeniu na rynek, z uwzględnieniem wszystkich zasad marketingowych, napojów w puszce i kosmetyków (mydło, wazelina, perfumy). Wszystkie produkty powstały na bazie ciała artystki (ślina, DNA, śluz, szara substancja mózgu itp.), a ich składniki zostały podane na opakowaniach i podkreślone przez widniejące na nich zdjęcia: ciała artystki oraz jej rodziny. Chociaż spełniały swoje funkcje (napój nadaje się do picia, perfumy pachną), każdy produkt wywoływał określone, nietypowe skutki uboczne. Rajkowska wykorzystała tu siebie i swoją rodzinę, wspomnienia i przeżycia z nią związane, czyniąc z tego co najbardziej intymne produkt. Po raz kolejny czyni ze swojej osoby materiał twórczy w akcjach, w których pozwala się wynająć do różnych, nie związanych ze sobą, często banalnych, prac zleconych przez publiczność, zacierając różnice między nadawcą i odbiorcą. W ostatnich projektach artystka wkracza w przestrzeń publiczną, naruszając ją, zarówno przez umieszczenie swoich produktów na billboardach w całej Polsce, jak i w pracy „Pozdrowienia z Alei Jerozolimskich” kiedy umieszcza w centrum Warszawy sztuczną palmę, czy w projekcie „Dotleniacz”.