Inspiracją dla najnowszej realizacji Iwony Demko stała się legenda o niezwykłej brodatej świętej, ktorej kult w chrześcijańskiej Europie rozprzestrzenił się w XV i XVI wieku. Choć najprawdopodobniej jest to postać legendarna, a pojawienie się jej wizerunkow wiąże się z błędną interpretacją wczesnośredniowiecznych przedstawień Chrystusa. Zasięg oddziaływania i społecznej akceptacji jej świętości przez ponad 500 lat zaskakuje. Dzielna Dziewica stała się patronką dziewcząt biorących ślub i żon prześladowanych przez swoich mężow. Modlili się tez do niej młodzi chłopcy w intencji odnalezienia wybranki serca.

Jednak legenda to tylko pretekst by stworzyć wizerunek ukrzyżowanej kobiety, alibi dla nas odbiorcow, byśmy nie poczuli wymierzonego nam bluźnierczego policzka artystki.

W tym miejscu trudno jest się zgodzić z optymistycznym wnioskiem Doroty Jareckiej w styczniowej Wyborczej, jakoby „zimna wojna społeczeństwa [polskiego] ze sztuką" została w ostatnim dziesięcioleciu wygrana. Tak naprawdę nadal, jedynie wąskie grono artystow i krytykow jest wolne od wewnętrznej, tradycyjnej cenzury, „zaściankowości" w kontakcie ze sztuką odnoszącą się do religii.

Koncept przedstawienia ukrzyżowanej kobiety i wiążący się z nim problem patriarchalnego porządku świata towarzyszyły Demko od dawna. Projekt Dzielnej Dziewicy krystalizował się wraz z narastającą świadomością o ujawniającym się braku rownouprawnienia płci i bolesnym doświadczaniu tego stanu. Praca powstała z osobistej potrzeby artystki, własnych przemyśleń i poszukiwań. Przeciwko nikomu, nikogo nie popierając, dla Iwony Demko.

Kuratorka Marta Skowrońska

bilety:

wstęp wolny