Maja Starakiewicz // "Hermes Koinos. Mówię prawdę, kiedy kłamię."

Wystawa Mai Starakiewicz jest poświęcona postaci Hermesa – z jednej strony mitycznemu wynalazcy alfabetu, z drugiej – patronowi złodziei i podróżników. Można w nim widzieć także patrona kategorii estetycznej, która uzupełnia podział kultury na apollińską i dionizyjską. W tym sensie kultura spod znaku Hermesa ukazuje się jako tożsama z manieryzmem. Maja Starakiewicz odwołuje się do sformułowanej przez Gustava Hocke’a teorii manieryzmu jako pewnego „podskórnego” nurtu co raz powracającego w historii kultury. Manieryzm w tym ujęciu jest zatem pewną stałą, która zasadza się na tendencjach antyklasycznych, a dziełami manierystycznymi są dzieła mówiące o przesileniu, dysharmonii i nadmiarze. Nurt ten można definiować także poprzez wykorzystanie pewnych charakterystycznych motywów, do których należą lustra, labirynty, ludzko-zwierzęce hybrydy, ciemność z rozbłyskującymi w niej „błędnymi ogniami” lub fajerwerkami, wijące się linie.

Na wystawie prezentowane są rysunki przedstawiające postaci ze świata Hermesa (a także jego samego) oraz zwielokrotnione wzory. Punktem wyjścia do prac były cytaty z dawnej architektury, kaligrafii i ornamentyki. W kompozycjach można znaleźć odwołania do antycznych herm, rzeźb wytyczających granice w przestrzeni, czy kostiumów do komedii dell’arte. Chaos pozornie rządzący rysunkami okazuje się chaosem pozornym, bo kontrolowanym, wziętym w nawias świadomych nawiązań. W teologicznej formule diabeł kłamie, nawet, gdy mówi prawdę – Hermes mówi prawdę, nawet gdy kłamie.

Maja Starakiewicz - urodzona w 1992 r. w Tarnowie. Absolwentka grafiki na ASP w Krakowie, a obecnie doktorantka na tej samej uczelni. Zajmuje się ilustracją i projektowaniem graficznym oraz edukacją artystyczną. Jest autorką książki aktywnościowej dla dzieci oraz programu edukacyjnego „Pociąg do opowieści” oraz współzałożycielką grupy „Dąb i trzcina”, z którą zrealizowała m.in. spektakl rysunkowy Lustro zwielokrotnione inspirowany Rękopisem znalezionym w Saragossie. Była laureatką (wspólnie z Jakubem Woynarowskim) nagrody Ars Quaerendi przyznawanej przez Województwo Małopolskie za wybitne osiągnięcia artystyczne, stypendium Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego, nagrody dyrektora BWA w Tarnowie oraz wielu innych wyróżnień. W swojej twórczości najchętniej sięga po inspiracje literackie i historyczne, przede wszystkim z okresu manieryzmu i baroku. Interesuje ją dawna i współczesna fantastyka oraz teksty z kręgu „opowieści niesamowitych”.