Wernisaż wystawy Niu Mingminga Chiński sen

Galeria Główna

Obrazy Niu MingMinga intrygują na wiele sposobow, jednak fizyczny i kulturowy dystans pomiędzy Polską a Chinami sprawia, że znacznie łatwiej jest zadawać pytania o te prace, trudniej o nich opowiadać. Nie wiemy, skąd u młodego Chińczyka wzięło się zainteresowanie kulturą i sztuką Zachodu. Zwodniczą jest w tym kontekście informacja o jego pobycie rezydencjonalnym w Belgii (2009-2011), gdyż prezentowane prace powstawały w Pekinie, do roku 2009. Co jeszcze bardziej zaskakujące - te najbogatsze w zachodni sztafaż obrazy (Piwniczne życie czy Zepsuty samochod) są najwcześniejszymi z pokazywanych i pochodzą z 2003 roku. Nie wiemy także, skąd w jego malarstwie tak silna inspiracja surrealizmem, a zatem i jednoznaczny zwrot ku tradycji europejskiej w miejsce zdawałoby się bardziej spodziewanej fascynacji kulturą amerykańską. Konsekwentnie, to Europa, a nie Stany Zjednoczone, jest w 2009 roku pierwszym kierunkiem artystycznych perygrynacji Niu MingMinga.

Być może zainteresowanie MingMinga kulturą Zachodu można tłumaczyć jego pierwotną dyscypliną, jaką jest grafika. To jej uprawianie przynosi mu bowiem sukcesy, także w Europie o ileż bogatszej przecież w tradycje tej dyscypliny od innych kontynentow. Tym samym, głoszona powszechnie okcydentalizacja chińskiej kultury (przynajmniej w jej popularnym wymiarze) znajduje „europejski wyraz" w tworczości młodego artysty. Jednak ta fascynacja kulturą Zachodu nie wydaje się być bezrefleksyjna. Dominujący w jego obrazach surrealizm, jest w istocie wykorzystywany na rożne sposoby. Na wielkim, fioletowym tle znajdujemy postać ludzką uwięzioną w lotosie (Moj dom - Lotos), inne, uwięzione w podobnej formie popiersia, unoszą się ponad chmurami (Zatłoczony lotos) niczym w obrazach klasyka surrealizmu Rene Magrrite'a. Kiedy indziej, surrealizm, ze swoją podstawową metodą wolnych skojarzeń i zestawień, zdaje się być dla MingMinga li tylko narzędziem przetransferowanym do zupełnie innego „skarbca wyobraźni" „skarbca" pełnego już postaci, rzeczy, zwierząt, form i kolorow od tysiącleci wypełnianych specyficznymi znaczeniami, treściami, swoistym, trudnym do odczytania dla nie-Chińczyka, kodem kulturowym. Zestawienie ogromnej, uświęconej tradycją papugi z „uświęconym" na siłę, znacznie mniejszym posągiem Mao (Uśmiech papugi) tylko dla Europejczyka może wydać się surrealistyczne. Chińczyk z pewnością odnajdzie w takim zestawieniu głębsze konotacje. Podobnie, jak w kąpiących się pandach, przelatujących przez kobiecą dłoń żurawiach, czy pojawiających się w rożnych konfiguracjach złotych rybkach. W tego typu pracach MingMing zestawia nie tyle znaczenia, ile fundamentalne dla kultury chińskiej symbole. O ile wynikające z zestawień znaczenia mogą być trudne do odczytania, o tyle taki sposob tworzenia warstwy treściowej obrazu, w pewnym sensie zdaje się określać tożsamość kulturową młodego, chińskiego artysty.

Kiedy rozpakowywaliśmy te obrazy, ukazały się nam one od drugiej strony, ujawniając bardzo solidną konstrukcję blejtramow. Wrażenie jakże rożne, od codziennego postrzegania chińskich wyrobow. I nieistotnym jest czy artysta wykonał je sam, kupił w Chinach, czy może do Pekinu trafiły zamowione na przykład w Europie. Niu Mingming zdaje się mieć świadomość znaczenia solidnej podstawy.

                                                                                                  Robert Kradzis

NIU MINGMING - Urodził się w Pekinie w Chinach w 1980 roku. W 2003 roku ukończył studia na Wydziale Sztuk Pięknych Capital Normal University. W latach 2009 - 2011 stypendysta Krolewskiej Akademii Sztuk Pięknych w Gent (Belgia). Aktualnie zajmuje się pracą pedagogiczną. Jest dyrektorem wykonawczym Chińskiej Społeczności Exlibrisu. Uczestnik i laureat wielu wystaw prezentowanych w Chinach, a także w Belgii, Szwjcarii, USA, Turcji, na Cyprze i Polsce (Dębica 2009)

bilety:

free