W piątek 17 czerwca 2016 roku o g. 12.00 Muzeum Niepodległości zaprasza do Galerii Jednego Obiektu w Pałacu Przebendowskich/Radziwiłłów: w związku z dwusetną rocznicą utworzenia Uniwersytetu Warszawskiego zainaugurowana zostanie prezentacja grafiki Jana Feliksa Piwarskiego Pałac Kazimierzowski czyli Liceum Warszawskie w 1824 roku. Otwarciu Galerii Jednego Obiektu towarzyszyć będzie prelekcja na temat kontekstu powstania dzieła. Pałac Kazimierzowski (Krakowskie Przedmieście 26/28) jest dziś siedzibą rektoratu Uniwersytetu Warszawskiego i Muzeum Historii UW. Budowla ukazana przez Piwarskiego była w owym czasie siedzibą zarówno Licem Warszawskiego (w latach 1817–1831), jak i Uniwersytetu Warszawskiego (od chwili utworzenia tej uczelni w roku 1816). Liceum Warszawskie, średnia szkoła męska powołana przez władze pruskie, istniało w Warszawie od roku 1804 do 1831. Początkowo mieściło się w skrzydle nieistniejącego dziś Pałacu Saskiego, a po roku 1817 – w Pałacu Kazimierzowskim. Budynek zawdzięcza nazwę królowi Janowi Kazimierzowi, dla którego został w roku 1652 przebudowany i którego był ulubioną siedzibą. Powstał jednak wcześniej (w latach 1637–1641), dla króla Władysława IV. Później właścicielami wznoszącego się w tym miejscu pałacu byli inni polscy monarchowie: Jan III Sobieski, August II Mocny, w końcu Stanisław August Poniatowski, który ulokował w nim Szkołę Rycerską (działała do 1794). W 1824 roku pałac został przebudowany w stylu klasycystycznym. Jan Feliks Piwarski (1794–1859), malarz, rysownik, grafik, muzeolog, pedagog, techniki graficzne poznawał między innymi u Adama von Bartscha w Cesarskim Gabinecie Rycin w Wiedniu. Prekursor litografii i cynkografii w sztuce polskiej. Propagator piękna polskiej ziemi i zabytków. Jako najciekawsze jego prace wymienia się Album cynkograficzno-rysunkowe warszawskie w dwunastu obrazach (1841), zawierające ryciny o tematyce rodzajowej i przedstawienia charakterystycznych typów społeczności miejskiej, oraz nieukończoną tekę litograficzną Kram malowniczy warszawski… (1855–59). Przez większość życia związany z Warszawą. W latach 1818–1832 kustosz Gabinetu Rycin Uniwersytetu Warszawskiego, w latach 1844–1848 profesor rysunku i malarstwa krajobrazowego w warszawskiej Szkole Sztuk Pięknych. Autor wielokrotnie wznawianego podręcznika Wzory i nauka rysunków, pierwszego tego typu w Polsce. Jego uczniami byli między innymi Wojciech Gerson, Franciszek Kostrzewski, Józef Simmler i Józef Szermentowski.