W ramach swojej pierwszej wystawy indywidualnej w Polsce, Angelica Teuta całkowicie przeobraziła przestrzeń Galerii Kasia Michalski, realizując w niej instalację site-specific. Wykorzystując formy architektoniczne, rzeźbę i malarstwo, a także barwne projekcje świetlne i obiekty gotowe, Teuta skonstruowała interaktywny environment, świadomie zestawiając archetypy związane z naturą i jej kulturowymi interpretacjami, łącząc je w tymczasowej symbiozie w pozbawionym okien białym kubiku galerii. Głęboko przekonana, iż sztuka musi być ściśle powiązana z życiem, Teuta jawi się jako wnikliwa obserwatorka codzienności, rozumiejąca ludzką naturę i sposoby społecznego konstruowania naszych potrzeb. Zafascynowana sposobami udomawiania przestrzeni przez zwykłych ludzi, artystka ukuła termin „architektury emocjonalnej"—koncepcji pomagającej zrozumieć, w jaki sposób przestrzeń wpływa na nasze samopoczucie, i jak nasze emocje mogą ją przekształcać. Prace Teuty zdradzają jej pojmowanie komfortu, oferując schronienie i zachęcając do twórczej wymiany. Tworzone przez nią struktury: drewniane kopuły, ręcznie wykonywane namioty i domki inspirowane architekturą wernakularną i nomadyczną, konstrukcjami powstającymi w odpowiedzi na katastrofy naturalne i humanitarne, a także podręcznikami D-I-Y – są często tworzone i poddawane recyklingowi we współpracy z członkami rodziny i przyjaciółmi artystki, a także, okazjonalnie, wykonywane dla społeczności żyjących w trudnych warunkach materialnych, w oparciu o wzajemną wymianę wiedzy i umiejętności. W ramach wystawy, ściany galerii zostały pokryte muralem przedstawiającym nocny pejzaż górski nawiązujący do XIX-wiecznej ikonografii. Pośrodku przestrzeni, niewielka kopuła geodezyjna i charakterystyczny namiot przykryty szydełkowanym kocem tworzą przytulną kryjówkę. Widzowie zaproszeni są do wejścia do środka i zanurzenia się we własne myśli, w otoczeniu kształtów, kolorów i dźwięków. Używając latarek do projekcji utrzymanych w duchu teatru cieni, artystka zachęca widzów do introspektywnej podróży wgłąb ich dziecięcych wspomnień i marzeń. Wystawę uzupełniają kolaże i rzeźby stworzone przy użyciu materiałów odzyskanych z procesu budowania instalacji.

Angelica Teuta (Medellin, 1985) to pochodząca z Kolumbii artystka, absolwentka Uniwersytetu Columbia w Nowym Jorku (dyplom 2015) oraz Narodowego Uniwersytetu Kolumbijskiego w Bogocie (2007). Tworzy instalacje site-specific z wykorzystaniem barwnych projekcji świetlnych, domowej roboty mechanizmów, a także wideo i dźwięku, budując interaktywne, eksperymentalne przestrzenie funkcjonujące jako metaforyczne, poetyckie „okna". Jej instalacje przestrzenne były pokazywane między innymi w Muzeach Sztuki Nowoczesnej w Medellin oraz Bogocie, w galerii Fotogalleriet w Oslo oraz w Fisher Landau Center for Art w Nowym Jorku. Jej prace wideo były wyświetlane na międzynarodowych festiwalach, m.in. w Toronto, Berlinie, Bogocie, oraz w Kecskemet na Węgrzech. W roku 2016 Angelica Teuta brała udział w Letniej Akademii organizowanej przez Centrum Paula Klee w Bernie, pod kuratelą Thomasa Hirschhorna.