scenariusz i reżyseria: Julia Wyszyńska

choreografia: Paweł Sakowicz muzyka: Filip Kaniecki kostium: Emil Wysocki światła: Katarzyna Łuszczyk konsultacje i opieka artystyczna: Miłosz Konieczny głosy z offu: Klara Bielawka, Miłosz Konieczny, Mateusz Łasowski

występują: Julia Wyszyńska ()

Fizyka kwantowa, czyli rozmowy nigdy nie przeprowadzone.

Ośmioletni Julek zaprasza publiczność do swojego niezwykłego świata, w którym wszystko jest możliwe. Także to, by spotkać tu Julka na różnych etapach jego życia i w rozmaitych wydaniach – w nieskończenie wszystkich światach, które przecinają się ze sobą aktywując różne warianty tych samych historii i relacji. Julek niczego ani nikogo się tu nie boi, nie wstydzi, nie czuje tu żadnych ograniczeń, nie wie, co to kompleksy, widzi duchy, rozmawia z roślinami i nasiąka marzeniami z MTV. Po drodze spotykamy też tatę Julka, Mateusza z ławki obok, panią przedszkolankę o imieniu Czesia i wiele innych osób, którym Julek nareszcie może powiedzieć to, na co nigdy wcześniej nie miał odwagi.

Demony przeszłości, konsekwencje nie tyle podejmowanych, co podyktowanych pokoleniową traumą decyzji oraz systemowe nadużycia, których ciężar widać dopiero z perspektywy czasu, to śmiertelnie poważne tematy, które w Fizyce kwantowej realizują się w śmiertelnie zabawny sposób.

W spektaklu z pogranicza stand-upu, narracji coming-of-age (literatura/kino o dorastaniu), sztuki konfesyjnej i one (wo)man show Julia Wyszyńska uruchamia wyobrażoną bezpieczną przestrzeń, która pozwala jej wejść w różne role (w różnych rolach sytuując też publiczność) i wspólnie przepracować mniej lub bardziej zbiorową pamięć dzieciństwa.