koncentrator kultury wyciskamy 100% kultury z kultury - wyciskaj z nami!

Na naszych stronach internetowych stosujemy pliki cookies.

Korzystając z naszych serwisów internetowych bez zmiany ustawień przeglądarki
wyrażasz zgodę na stosowanie plików cookies zgodnie z  Polityką Prywatności.

» ROZUMIEM I AKCEPTUJĘ
KLIMT Wrocław
zmodyfikowano  12 lat temu

STEFAN KRYGIER

CO było GRANE - ARCHIWALNE TERMINY » » 36 812 wyświetleń od 1 stycznia 2007
  • od: 6 marca 2004, sobota
    do: 9 kwietnia 2004, piątek

WYSTAWA PRAC

Stefan Krygier urodził się w Łodzi w 1923 gdzie zmarł w 1997. Malarz, rzeźbiarz, grafik, architekt, studiował w PWSSP w Łodzi u Władysława Strzemińskiego. W 1947 roku publikuje wspólnie ze Strzemińskim artykuł Widzenie gotyku. W latach czterdziestych należy do Klubu Młodych Artystów i Naukowców w Warszawie. W ramach tego klubu bierze udział w wystawach w Salonie Poprostu, Zachęcie, Klubie Literatów. W czasie studiów organizuje klub pod patronatem YNCA w Łodzi, a w 1953 roku za namową Konrada Swinarskiego współdziała z grupą St-53 w Katowicach. Od 1957–1997 roku prowadzi zajęcia z kompozycji, grafiki warsztatowej i projektowej w łódzkiej PWSSP (obecnie ASP im. W. Strzemińskiego). W roku 1990 otrzymuje tytuł profesora zwyczajnego. Wykłada też historię sztuki i analizę formy plastycznej. W 1963 roku uzyskuje dyplom architekta na Politechnice Warszawskiej. Projektuje i realizuje wiele tematów z zakresu architektury i planowania przestrzennego. Równocześnie uprawia malarstwo, grafikę i rzeźbę, pisze i publikuje teksty o sztuce. Uczestniczy w plenerach w Osiekach i sympozjach Złotego Grona. Od 1075 roku kontynuując pracę w PWSSP tworzy pracownię rzeźby i kompozycji w Instytucie Architektury i Urbanistyki Politechniki Łódzkiej. Obrazy z okresu studiów nawiązują do kubizmu i solaryzmu Strzemińskiego. Obrazy z lat 50-tych inspirowane są sztuką Egiptu i Grecji. Powstają też prace taszystowskie. Lata 60-te, to malarstwo materii, rzeźba w drewnie i grafika. Pojawiają się obrazy inspirowane cmentarzem żydowskim w Pradze. W następnych latach tworzył płaskorzeźby i reliefy polichromowane, by pod koniec lat 70-tych w swych ascetycznych obrazach olejnych nawiązać do konstruktywizmu. Pojawia się w nich problem analizy kwadratu, jego przetworzenia do formy znaku. Ten okres twórczości zapewnia artyście trwałe miejsce w historii sztuki polskiej. Ostatni okres aktywności twórczej artysty wypełniło malarstwo symultaniczne. Obok obrazów czysto geometrycznych w formie artysta maluje obrazy nawiązujące do ikonografii i kultury europejskiej.

zmodyfikowano  12 lat temu
przewiń ekran do początku stronyprzewiń ekran do początku strony

Wybierz kasę biletową:

ZAMKNIJ