Wiesław Hejno, Anna Nowicka

Monodram „Szafa” jest opowieścią o zagrożeniu i strachu. To wojenna historia żydowskiej dziewczyny ukrywającej się w szafie. Choć rzecz rozgrywa się w czasach okupacji, można ją odnieść do współczesności poprzez epatowanie samotnością, brakiem poczucia bezpieczeństwa wyrażonym w wewnętrznym niemym krzyku jak u Munch’a.

Scenariusz powstał z adaptacji prozy Hanny Krall i Olgi Tokarczuk i tekstów własnych dokonanych przez Monikę Kufel i Marcina Białego. To kompilacja utworów, które spaja pędząca na śmierć „Lokomotywa” Juliana Tuwima.

Tytułowa szafa stanowi centrum wydarzeń, których świadkami stają się widzowie, bezradni, jak ludzkość wobec tragedii Holokaustu.

Jest to teatr przedmiotu, w którym cała przestrzeń nabiera nowych symbolicznych znaczeń i przenośni. Staje się równorzędnym partnerem – aktorem. Tak więc obecna drabina oznaczać będzie; tory, Torę, wreszcie samą drabinę Jakubową łączącą dwa światy. Zaś zegar, ów zdrajca, budzik bezlitośnie odmierzający czas, z cienką strzałką sekundnika, będzie alarmować o śmierci.

Autorzy spektaklu nie stawiają kropki nad „i”. Pozostawiają widzom miejsce, na dokonanie własnych przemyśleń, na wewnętrzną refleksję...

Pozostaje tylko zadać pytanie: czym jest szafa...?

Schronem, pułapką, wagonem pociągu, piecem krematoryjnym...?

Czy sami przypadkiem też nie uciekamy do jakiejś SZAFY?

Premiera spektaklu „SZAFA” odbyła się we wrześniu w 2004 roku w Tarnowie.

• Scenariusz: Monika Kufel, Marcin Biały
  na motywach utworów Hanny Krall i Olgi Tokarczuk

oraz fragmentów „Lokomotywy” J. Tuwima

• Reżyseria: Wiesław Hejno, Anna Nowicka
• Scenografia: Monika Kufel
• Muzyka: Krzysztof Figurski

Występuje: Monika Kufel

bilety:

15 zł