DokDialog

Od trzech lat serwujemy warszawskim widzom najlepsze i najświeższe polskie dokumenty, gromadzimy coraz liczniejszych wielbicieli tego gatunku, zapraszamy twórców i bohaterów filmów. Nasz przegląd jest szansą na regularne spotkania z filmami, które trudno zobaczyć, czy może lepiej upolować w telewizji. A są to filmy, które na pewno zobaczyć warto, filmy wybitne, co potwierdzają liczne nagrody jakie zdobywają na światowych festiwalach.

Czemu DokDialog?

Warszawski Przegląd Filmów Dokumentalnych to przede wszystkim miejsce spotkań ludzi ciekawych świata, miłośników kina i twórców, dla których jest to rzadka, poza festiwalami, okazja do wysłuchania opinii widzów na temat ich filmów.

Chcemy być swego rodzaju forum dialogu, nie tylko między widzami i autorami, ale też między pokoleniami filmowców, a także poszczególnymi filmami. Każdy gość, w miarę możliwości, proponują też jeden film innego reżysera, z różnych względów ważny dla ich twórczości.

PIERWSZY POKAZ WPFD DOKDIALOG Czas: 23 kwietnia, środa, godz. 20:30 Miejsce: kino „Femina” Bilety: 10 pln

Pokażemy: Muzyczna partyzantka reż. Mirosław Dembiński Wszystko się może przytrafić reż. Marcel Łoziński

Muzyczna partyzantka Mirosław Dembiński od kilku lat realizuje filmy o naszych wschodnich sąsiadach. Rozpoczął od obrazów poświęconych pomarańczowej rewolucji na Ukrainie (Krasnoludki jadą na Ukrainę). Później przyszła pora na Białoruś i dwa świetne obrazy - Lekcja białoruskiego i Muzyczna partyzantka. Niezwykłe w tych filmach jest to, że powstawały one w bardzo bliskiej wspópracy z bohaterami - młodymi ludźmi, niepokornymi wobec reżimu Łukaszenki, kórzy często stawali też za kamerą. Mirosława Dembińskiego, jako wroga ustroju, przestano bowiem na Białoruś wpuszczać.

Muzyczna partyzantka to film pokazujący czy są tam możliwe zmiany podobne do tych które miały miejsce na Ukrainie. W tym dziwnym kraju, pełnym absurdów i sowieckich reliktów, żyją prawdziwi ludzie. Starsze pokolenie boi się zmian i jest pod silnym wpływem rządowej propagandy. Ale młodsi marzą o wolności i jednym ze sposobów na pokazanie niezależności jest muzyka rockowa.

Film Muzyczna partyzantka pokazuje białoruską rzeczywistość poprzez pryzmat muzyki rockowej. Główna bohaterka ma 21 lat i jest rockową wokalistką. Jeśli by mieszkała w Berlinie mogłaby nazywać się Petra, jeśli w Paryżu – Claire, ale niestety żyje w Mińsku i nazywa się Svieta. W swoich piosenkach śpiewa:

Nie ma jak pracować, nie ma jak się uczyć. Nie wolno umrzeć, nie wolno się urodzić. Ale już dosyć, pora się obudzić!!!

Swieta jest wielką patriotką. Wierzy że Białoruś będzie wolna i niezależna. Lavon Volski jest 10 lat starszy od Sviety i bardziej sceptyczny. Jest on jest liderem najbardziej znanej białoruskiej grupy rockowej o nazwie Niezależna Republika Marzeń (muzyki NRM możan posłuchać np. tu: www.nrm.com.pl. Oto jak on opisuje swój kraj:

Białoruś to super kraj. W miastach czysto a Łukaszenko zuch. To dwa podstawowe argumenty, ale ile można na nich bazować. Białoruś jest dobra dla człowieka, który nie ma inicjatywy i talentu. Chodzi do roboty, ale nie lubi pracować.

Ludzie którzy tworzą muzykę rockową na Białorusi są jak mała iskra. Ale to bardzo ważne by byli, bo od małej iskry może się zacząć wielki ogień. Ogień wolności.

W ramach formuły DokDialog Mirosław Dembiński zaporponował film Marcela Lozińskiego Wszystko się może przytrafić, jeden z najlepszych filmów mistrza polskiego dokumentu, pełna magii opowieść o starości i młodości, które dzięki magii kina przeglądają się w sobie.

Organizator: Fundacja Rozwoju Sztuki Filmowej

Sponsor: M.st. Warszawa

bilety:

10 pln