Piotr Janicki swojego najnowszego tomiku poetyckiego nie opatrzył ani tytułem, ani nawet własnym nazwiskiem. Autor (a za nim staroświecki podmiot liryczny) rezygnuje ze swej uprzywilejowanej pozycji, ustępując pierwszeństwo innym bytom. Pełnoprawną podmiotowość otrzymuje tu na przykład dzień, pytany o samoświadomość, śrubka w szufladzie, stająca się nagle centrum świata, gałązka tymianku, która tkwi w zębach, pies czy droga, z którą tenże pies rozmawia. A jednak ta bezpańska książka, nadzwyczaj współczesna w swym filozoficznym zamyśle, okazuje się być zwyczajnie i w bezpretensjonalny sposób liryczna. Jeśli przypomni się wcześniejsze, ekscentryczne eksperymenty poety, jego nowe wiersze mogą zaskakiwać. Ale to wciąż jest Janicki – jednocześnie buffo i serio.

Piotr Janicki (ur. 1974) – poeta, autor czterech książek. Za „Wyrazy uznania” otrzymał Nagrodę Literacką Gdynia, za „13 sztuk” został nominowany do Wrocławskiej Nagrody SILESIUS oraz Nagrody Kazaneckiego. Jego najnowsza, niezatytułowana książka nominowana jest (jak na razie) do tej ostatniej nagrody. Mieszka w Supraślu. Prowadzenie: Dawid Bujno