„Rzecz ujmując” jest próbą „ujęcia rzeczywistości”, jej fragmentów, z różnymi zdarzeniami, refleksjami i stanami. Niezauważone, pomijane lub przeoczone w oglądzie i odbiorze rzeczywistości dnia codziennego gesty, relacje i sytuacje umykają bezpowrotnie. Problematyka prac dotyczy otaczającej nas rzeczywistości, pamięci i emocji. Kondycji i uważności w przeżywaniu codzienności.

„Rzecz ujmując” odnosi się także do formalnego zabiegu ujmowania rzeczy czyli sytuacji w której symbole, skróty, odjęcie, brak, eliminacja tworzą nową jakość. Owe „ujęcie” staje się być precyzyjniejsze, dokładniejsze i pełniejsze w późniejszym odczytywaniu realizacji przez swą „ażurowość”. Jest to też próba zdefiniowania poprzez „rejestr” uważności przeżywania, refleksji im towarzyszących oraz pełni ważną rolę w ocalaniu „mojej pamięci codzienności”. Zapis został poddany różnego rodzaju zabiegom i ingerencjom. Projekt inspirowany jest lekturą pt. „Przygody plastyczne fotografii” Urszuli Czartoryskiej.
„W swoich pracach, bez względu na medium, staram się być skupiona na człowieku. Odkrywanie emocji, zachowań i relacji jest dla mnie bardzo istotne. Działania dokamerowe i inscenizacje są pretekstem do opowieści o uchwytnej części istoty człowieczeństwa. Realizacje są lustrem mojej samoświadomości, będącej w ciągłym procesie, poszukującej odpowiedzi i stawiającej coraz to nowe pytania. Często pracuję cyklami zestawów fotograficznych i dyptykami, wynika to z pewnego niedosytu i głodu, a może pewnych ograniczeń i niezadowolenia. Potrafię wpadać w szczery zachwyt, obserwując ludzi i sytuacje, bądź tworzyć je na potrzeby wzbudzania zachwytu u innych. Jest we mnie ciągła potrzeba kreacji i jeśli nawet nie dochodzi do powstania pracy, to już sam koncept mnie zadowala. Człowiek, sacrum i fenomen przyrody, to główne tematy moich realizacji. Równie ważny jak proces rejestru jest moment weryfikacji, edycji, montażu. Zdarza mi się uciekać do gestów malarskich w fotografii na etapie edycji. Studiuję materię rejestru i staram się ją czynić poprzez edycję i zabiegi plastyczne uległym materiałem do wyrażania wyobrażeń o świecie, próbując poszerzyć granice fotografii i rzeczywistości w celu rzeczy ujęcia”. [Katarzyna Zabłocka] Katarzyna Zabłocka – absolwentka Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu / Wydział Sztuk Pięknych / Specjalizacja Plastyka Intermedialna. Nauczyciel w macierzystej placówce Liceum Plastycznym im. A. Grottgera w Supraślu / prowadzi autorską Pracownię Realizacji Intermedialnych. Współpracuje z Filmoteką Narodową – Instytut Audiowizualny jako Lider i Trener Programu Filmoteka Szkolna. Autorka wystaw indywidualnych i zbiorowych. Realizuje projekty z zakresu sztuk wizualnych oraz warsztaty z zakresu edukacji kulturalnej dzieci, młodzieży i dorosłych. Stypendystka Prezydenta Miasta Białegostoku i Marszałka Województwa Podlaskiego. Laureatka: Nagrody Polskiego Instytutu Sztuki Filmowej 2015, Nagrody indywidualnej Centrum Edukacji Artystycznej w Warszawie 2015 oraz Wyróżnienia „Za naprawianie świata” im. Ireny Sendlerowej 2015.

Wystawa realizowana jest w ramach Stypendium Prezydenta Miasta Białegostoku Koordynatorka wystawy: Martyna Štěpán-Dworakowska