Kazimierz Wielki był ostatnim królem Polski z rodu Piastów. Podsumowaniem jego panowania stało się słynne zdanie z „Dziejów” Jana Długosza, iż zastał Polskę drewnianą, a zostawił murowaną. Budownictwem obronnym król rzeczywiście chwalebnie zapisał się na kartach historii, bowiem za jego panowania ufortyfikowano 53 zamki i umocniono 27 murowanych fortyfikacji miejskich. Był jednak nie tylko budowniczym, ale też dobrym gospodarzem i przede wszystkim roztropnym władcą. Za Kazimierza wzrosła liczba miast, wsi i zamków, rozwijał się handel, zreformowano skarb, administrację i prawo, dzięki czemu w XIV wieku Polska przekształciła się w silny organizm polityczny, którego terytorium wzrosło niemal trzykrotnie. Swoimi dokonaniami Kazimierz zasłużył na przydomek „Magnus” (łac. „wielki”, „duży”) i w historiografii zapisał się jako jeden z najlepszych polskich królów. Ze względu na dalekowzroczną politykę określany jest dzisiaj niekiedy mianem władcy nowożytnego żyjącego w średniowieczu. O Kazimierzu Wielkim rozmawiać będziemy podczas kolejnego spotkania z cyklu Komplety Historyczne. Wykład w jego ramach wygłosi dr hab. Marek Daniel Kowalski z Instytutu Historii Uniwersytetu Jagiellońskiego.