DRYFUJĄCE CHMURY

Aki Kaurismäki Show

Aki Kaurismäki Show czyli przegląd filmów Akiego Kaurismäkiego

Ambasada Finlandii i Kino studyjne AMOK w Gliwicach zapraszają na przegląd filmów najbardziej obecnie znanego fińskiego twórcy Akiego Kaurismäkiego.

Aki Kaurismäki, reżyser który zaczynał jako pomywacz, listonosz i samorodny krytyk filmowy, potrafi jak nikt inny w ciepły i pełen humoru sposób opowiadać o prostych ludziach. Jego filmy - ekscentryczne parodie wielu gatunków: filmu drogi, filmu noir, musicali rockowych - to słodko- gorzkie opowieści o szczęściu, które może zakiełkować wszędzie, nawet w rynsztoku. Kaurismäki, niezależnie od tego czy tworzy przewrotną adaptację "Zbrodni i kary", autorską wersję "Hamleta", "Dziewczynki z zapałkami" czy "Cyganerii" Pucciniego - wciąż zajmuje się tym samym - opowiada historię o ludziach, którzy nie mają nic, a równocześnie mają wszystko. Reżyser, określany jako europejskie alter ego Jima Jarmusha, tworzy oryginalne i niebanalne dzieła współczesnego kina europejskiego.

DRYFUJĄCE CHMURY

(Kauas pilvet karkaavat)

Finlandia 1996 (96‘)

reż. Aki Kaurismaki

Obsada: Kati Outinen, Kari Väänänen, Elina Salo, Sakari Kuosmanen, Markku Peltola, Matti Onnismaa

Ciepła, słodko-gorzka komedia o... bezrobociu. Ilona i Lauri to zwykłe proletariackie małżeństwo zamieszkujące gdzieś w Helsinkach. Ona pracuje w podupadającej restauracyjce, do której trafiają tylko podstarzali stali klienci, on jest motorniczym tramwaju. Pewnego dnia oboje dopada widmo bezrobocia. Ich małżeństwo będzie musiało przebrnąć przez pułapki codzienności i przetrwać tą ciężką próbę.

AKI KAURISMÄKI urodził się 4 kwietnia 1957 roku w Finlandii. Zanim został reżyserem imał się różnych zajęć - był m.in. listonoszem, pomywaczem i krytykiem filmowym. Ze swoim starszym bratem Miką założył firmę produkcyjną i dystrybucyjną. Obaj, Aki i Mika zdominowali fiński przemysł filmowy we wczesnych latach 80. W latach 90. nakręcił w Wielkiej Brytanii film pt. Wynająłem płatnego mordercę, a we Francji - Życie cyganerii, nagrodzone na MFF w Berlinie 1992 nagrodą FIPRESCI. Jego najbardziej znany film to Leningrad Cowboys jadą do Ameryki, o którym sam mówi, że jest to najgorszy film w historii kina, jeśli nie brać pod uwagę filmów Sylwestra Stallone'a. Film Kauas pilvet karkaavat przyniósł mu na MFF w Cannes 1996 nagrodę specjalną jury ekumenicznego oraz na MFF w Sao Paulo 1996 nagrodę publiczności. Filmem Juha (MFF Berlin 1999 - nagroda C.I.C.A.E.) dowiódł że jest znakomitym obserwatorem i portrecistą pogranicza, obszaru między miastem a wsią, ludzi zabłąkanych gdzieś pomiędzy klasą uprzywilejowanych i skazanym na anonimowość fińskim marginesem. Jest reżyserem w pełni świadomym swych fińskich i europejskich korzeni, który tworzy niezwykle osobiste i oryginalne filmy.