Wojciech Prażmowski

Centrum Kultury Katowice

im. Krystyny Bochenek

CZW 01.10.2010, godz. 18.00 -- wernisaż

PT 02.10 -- ŚR 20.10.2010 -- wystawa

Ogrody polskie. Varia śląskie. Dom -- droga istnienia

Wojciech Prażmowski

Wojciech Prażmowski

Fotograf, urodzony w 1949 w Częstochowie.

W latach 1972-74 studiował w Škole Vytvarnej Fotografie w Brnie (dyplom w 1974). Wykładowca PWSFTviT w Łodzi, a wcześniej także Akademii Sztuk Pięknych w Poznaniu. Członek ZPAF.

Działalność w zakresie fotografii rozpoczął w latach 70. od fotografii metaforycznej, ale z wpływami konceptualnymi. Wykonywał zlecenia dla Wojewodzkiego Konserwatora Zabytkow w Częstochowie, ktore przekraczały zakres zwykłej inwentaryzacji. Przełomem w jego podejściu do fotografii, ale przede wszystkim w wykrystalizowaniu indywidualnego stylu okazała się wystawa "Pierwsza światowa wystawa zdjęć zepsutych" (Mała Galeria ZPAF- CSW, Warszawa 1989), w ktorej w nowatorski sposob odwołał się do pojęcia inscenizacyjności, sięgając do koncepcji zdjęć rodzinnych i anonimowych Jerzego Lewczyńskiego i sakralności, ktora istnieje także w fotografii Andrzeja Rożyckiego. Prażmowski od tego momentu tworzył fotografię, ktorej koncepcja wyrażała tradycję najnowszej historii Polski, jej symboli i mitow. W II połowie lat 90. rozpoczął kolejny etap swej tworczości polegający na tworzeniu foto-obiektow, ktore mogły być prezentowane jako samoistne dzieła sztuki lub być wykorzystane do wykonania "fotografii inscenizowanej". W ten sposob podkreślał dwoistość materii fotograficznej. Jego koncepcja przybliża się także do działań Christiana Boltanskiego polegających na tworzeniu fikcyjnych historii albo przynajmniej ich relatywizowaniu, gdyż tak naprawdę w każdym zdjęciu zawarta jest autentyczna historia. Od samego początku chętnie stosował zabieg fotomontażu, a także interwencje w obraz pozytywowy, co miało swą polską tradycję w doświadczeniach z kręgu piktorializmu, a także z eksperymentow grupy "Zero 61". W 1995 roku rozpoczął wykonywanie serii "Hommage a..." poświeconej wybitnym tworcom XX wieku, ktorych ceni i ktorych idee chciałby kultywować. W końcu lat 90. artysta sięgnął do dokumentu fotograficznego, czego podsumowaniem jest książka "Biało-czerwono-czarna" (1999) opowiadająca we wszechstronny sposob o Polsce lat 90. Stosował także wielkoformatowe kompozycje kolorowe "Bardzo martwe natury" o fowistycznym i nowoczesnym rozumieniu koloru, a od początku XXI wieku stosuje połączenie fotografii barwnej z koncepcją dokumentu fotograficznego (wystawa "Zarzecze"), co świadczy o tym, że artysta poszukuje nowych znaczeń nie tylko w formule "fotografii inscenizowanej", ale i w dokumencie.

Prace w zbiorach: Muzeum Sztuki w Łodzi, CSW Zamek Ujazdowski w Warszawie, Muzeum Narodowego w Warszawie, MOMA (Museum of Modern Art) w Nowym Jorku.

Autor: Krzysztof Jurecki, Muzeum Sztuki w Łodzi, marzec 2004

źrodło: http://www.culture.pl/pl/culture/artykuly/osprazmowskiwojciech

bilety:

wstęp wolny