GEOMETRIA NATURY

Jerzy Grochocki

Sztuka jest ponadmanipulacyjna i ponadczasowa. Oddajmy honor temu, co świadome, niezależne, konstruktywne i twórcze. Są to konieczne elementy do odczucia twórczości i uznania Artysty J.G.

Wszystko, co odbierają nasze zmysły, jest przestrzenią. To oczywiste stwierdzenie wymaga wyjaśnienia, że przestrzeń staje się wymierna, kiedy posiada punkty odniesienia. Przestrzeń w nieskonczoności nie ma wymiaru, gdyż w niej nie ma punktów odniesienia, a co za tym idzie nie jest w relacji do naszej percepcji. Człowiek porusza się w przestrzeni, odbiera ją i interpretuje. Sami stajemy się częścią przestrzeni, nasze myślenie staje się przestrzenne. Istnieją różne typy i rodzaje przestrzeni.

Płaskie dzieło sztuki nie tworzy przestrzeni, lecz jest jej częścią. Sztuka ma jakby dwie płaszczyzny: myśli i realizacji. Pierwsza przekazuje powód twórczości, druga uświadamia, jak obiekt sztuki ma się do przestrzeni. Moje obrazy: z otwartym obszarem, z wystającymi elementami, z horyzontalnymi i pionowymi liniami poza obrazem lub zmieniające się w ruchu wymiary i powierzchnie, były zawsze związane z przestrzenią, a sformułowany przeze mnie system Znaków i Przestrzeni pozwala na znalezienie elementów, z jakich zbudowana jest przestrzeń i z jakich budujemy sztukę.

Jerzy Grochocki

Jerzy Grochocki ukończył Wydział Architektury na Politechnice Warszawskiej (1957) i Akademię Sztuk Pięknych w Warszawie (1963).

W latach 1963-68 namalował serie obrazów: Pejzaże (inspirowane pejzażem górskim), Martwe Natury, Kompozycje Figuratywne i Impresje (w nastroju surrealnej abstrakcji). W 1967 założył artystyczną grupą malarską Grupa 7 (wystawy: Warszawa, 1967; Herning, Archus - Dania, 1968).

W roku 1969 brał udział w konkursie na pomnik Hana Asparucha w Bułgarii, zdobywając wyróżnienie. Matematyczno-geometryczne fascynacje prowadzą Grochockiego do twórczości w kierunku sztuki konstruktywistycznej.

W roku 1970 w wyniku rozważań na temat koloru, przestrzeni i płaszczyzny obrazu wyodrębnił cztery podstawowe pojęcia kształtu: płaszczyznę, kwadrat, linie i punkt oraz cztery pojęcia barwy: czarnej, złotej, srebrnej i białej. Z tych elementów stworzył systemy: Czterech Znaków Płaszczyzny i Czterech Obszarów Przestrzeni. W 1977 roku uczestniczył w Kongresie Tekstu Wizualnego w Warszawie, gdzie pokazał swój system kolorystyczny w odniesieniu do dźwięku litery, tworząc swoisty język wizualny. W tym czasie był związany z ruchem Sztuki Systemu w Europie i z grupami artystycznymi, takimi jak Arbeitkreis w Holandii, Dimensio w Finlandii, Exacte Tendenzen w Austrii.

Grochocki utworzył matematyczny ciąg liczbowy, który stał się inspiracją do wielu jego kompozycji. Tworzył także fotomontaże, collage z przypadkowych form oraz modularne obiekty przestrzenne.

Brał udział w przeszło stu wystawach grupowych i indywidualnych w Europie i USA. Otrzymał kilka nagród i wyróżnień. Prace Grochockiego znajdują się w muzeach i prywatnych zbiorach w krajach Europy oraz w USA.

W maju 1984 roku artysta wyemigrował wraz z rodziną do USA. Swoją twórczość pokazywał na wystawach indywidualnych i zbiorowych w Nowym Jorku, Portland (Oregon), Houston (Texas). W 1989 roku zamieszkał w Houston w stanie Texas. Od roku 2000 do swoich prac wnosi rzeczywiste elementy natury i tworzy malarskie obiekty przestrzenne, nazywając je Syntezą Natury z Logiką Geometrii.