Teatr, z mojej szafy

Wystawa fotografii Sebastiana Fusa

Sebastian (Dawid) Fus - ur. w 1972 r., mieszka w Rybniku, fotografuje od kilkunastu lat, członek Grupy Fotograficznej FLASH / www.flash.art.pl / działającej w DK Chwałowice.
Brał udział w wystawach fotograficznych: ŚLĄSK W OBIEKTYWIE - Łaziska Górne 2005 r., AKT I PORTRET - III Rybnicki Festiwal Fotografii - Rybnik 2006 r., GDZIEŚ W BIESZCZADZIE – Rybnik 2006 r., MIĘDZYNARODOWYM KONKURSIE FOTOGRAFII KOLEJOWEJ - Szczecin 2006 r. Wystawy indywidualne: DZIKIE KRAJOBRAZY – 2006, TEATR, Z MOJEJ SZAFY - 2007 Nagrody: wyróżnienie w MIĘDZYNARODOWYM KONKURSIE FOTOGRAFII KOLEJOWEJ SZCZECIN 2006

Wieczny krytyk, poszukujący indywidualista, idący pod prąd w swym dążeniu do dobrej i ciekawej fotografii. O fotografii mówi tak: Ze świata zewnętrznego otrzymujemy wrażenia, które wartościujemy w świetle swoich własnych doświadczeń, swoich zainteresowań i swojej osobowości. Proces zdjęciowy poprzedzają: namysł, wybór lub rezygnacje. Porządek, odpowiedni program i techniczna zręczność zmieniają surowy materiał w formę, której efekt, dzięki intensywności spojrzenia, sugestywnej symbolice i efektowi plastycznemu, może znacznie przewyższać rzeczywiste przeżycia związane z danym momentem. Jeżeli to osiągniemy, fotografia jest dobra - rzeczywistość przemieniła się w sztukę.

Tekst towarzyszący wystawie:

Ciało nigdy nie milczy…

_Czy nasze ruchy są miękkie i okrągłe czy raczej sztywne i kanciaste? Czy ruch kieruje się w górę unosząc nas w przestworza, czy może zamykamy przestrzeń między sobą a ścianą? Ten wybrany przez nas układ mówi coś o nas, o naszej osobowości. Ciało nigdy nie milczy.

Nawet bezruch jest czytelnym znakiem. Poprzez ruch i bezruch dajemy świadectwo prawdy o sobie. Ciało nigdy nie kłamie.

Człowiek w ruchu manifestuje się w swej najczystszej postaci. Jego życie wewnętrzne, duchowe i wynikający z tego ruch stanowią o jego pełni.

Człowiek, który jest w ruchu, dąży do czegoś, poszukuje. I właśnie to poszukiwanie jest najpiękniejsze, najbardziej fascynujące.

Rezultat nie jest już taki ważny, bo o tym, że Ikar spadł, wiemy wszyscy. Ale jak do tego doszło?_

Artur Stelmaczonek

Teatr Tańca NAVRAS