kiedy: 6.09.
do: 10.10.
gdzie: Sala Wystaw / Hol Kolumnowy / Hol Cesarski / sale 102-103, 104, 117 / Sala Kominkowa / Galeria Fotografii pf / Wieża
cena biletu:
wystawa: 6 zł (ulgowy), 7 zł (normalny), 5 zł (grupowy)
wystawa + kino: 10 zł (ulgowy), 12 zł (normalny), 8 zł (grupowy)

Artyści: Kuba Bąkowski, Yane Calovski, Lana Čmajčanin, Nemanja Cvijanović, Dani Gal, Douglas Gordon & Philippe Parreno, Assaf Gruber, Igor Grubić, Filip Jovanovski, Adela Jusić, ChristineLaquet, Dominik Lejman, Alban Muja, Ahmet Öğüt, ObsessivePossessive Aggresion, Igor Toshevski, Sislej Xhafa, Mai Yamashita + Naoto Kobayashi
Kurator: Agata Rogoś

Ideą wystawy jest analiza pojęcia sportu jako publicznego i upolitycznionego rytuału mas i teatralizacji przestrzeni publicznej. Sport zostanie wykorzystywany jako rodzaj metafory odsłaniającej ukrytą władzę i systemy społeczne. Narracja wystawy będzie zmierzała do uwolnienia i ukazania filozofii zwycięstwa.

Obsesja zwycięstwa lub co najmniej odnoszenie sukcesów jest istotną częścią sfery publicznej i rytualizacji spektaklu. Najgłębsza warstwa dążenia do władzy i zwycięstwa mogą być uosobieniem marzeń o doskonałości. Przeżywanie radości zwycięstwa trwa jak mgnienie oka i znika błyskawicznie w ciągu kolejnego zmrużenia powieki. Celem tego projektu jest uczynienie niemożliwego możliwym – analiza tego bardzo szczególnego i nieuchwytnego momentu. Produkcja szczęścia i ogarniającej wszystko radości w przestrzeni publicznej jest najbardziej widoczne podczas publicznych rytuałów – spektaklu ciała i sportu. Sport jest w rzeczywistości próbą przedłużenia uczucia szczęścia na zawsze.

Wystawa będzie skoncentrowana na zagadnieniach związanych ze sportem (ujętych w kategoriach filozofii zwycięstwa i sposobu wyrażania ideologii), walki i rywalizacji, a także bardzo ważnego ich elementu – klęski. W strukturze WALKI, RYWALIZACJI i PORAŻKI będzie się zawierała pułapka tworzenia rytualnych spektakli w sferze publicznej. Wszyscy jesteśmy częścią tego spektaklu i bardzo trudno uwolnić się od rytuałów. System społeczny narzuca jednostkom niektóre formy zachowania i czyni nas uczestnikami jednego spektaklu, gdzie równie ważne jest, aby stać się częścią performatywnego aktu walki i rywalizacji i krótkiego momentu zwycięstwa lub porażki.

Czy można wydostać się z tych sztywnych ram zrytualizowanego spektaklu? Co znajdziemy po drugiej stronie?