Muzyka Dawna - Persona Grata

Alexis Kossenko (flet)**

Tom Pitt (wiolonczela)

Dymitr Olszewski (altówka)

Stanisław Smołka (kontrabas)

Joanna Boślak-Górniok (klawesyn)

Aureliusz Goliński, Ewa Golińska, Marta Mamulska, Joanna Huszcza, Adam Pastuszka, Judith Steenbrink (skrzypce)

Orkiestra Arte dei Suonatori

Program:

Johann Sebastian Bach (1685-1750)

Uwertura h-moll na flet, smyczki i basso continuo BWV 1067 - Ouverture, Rondeau, Sarabande, Bourrée 1, Bourrée 2, Polonoise, Menuet, Badinerie;

Carl Philipp Emanuel Bach (1714-1788)

Koncert fletowy B - dur Wq 167 - Allegretto, Adagio, Allegro Assai;

Georg Philipp Telemann (1681-1767)

"Volker-Ouverture" TWV 55:B 5 - Ouverture, Menuet I (alternativement) / Menuet II - Doucement, Les Turcs, Les Suisses - Grave / Viste, Les Moscovites, Les Portugais. Grave / Viste, Les Boiteux (alternativement), Les Coureurs;

Carl Philipp Emanuel Bach

Koncert fletowy G - dur Wq 169 - Allegro do molto, Largo, Presto

Johann Sebastian Bach

Kunst der Fuge - Fuga a 3 Soggetti (niedokończona) BWV 1080

Alexis Kossenko z powołania – flecista. W wieku zaledwie czternastu lat ukończył studia w konserwatorium w Nicei, należał więc do tzw. cudownych dzieci. Wiadomo, że jedno dziecko na milion jest cudowne. Wiadomo też, że ogromnej większości to z wiekiem przechodzi. Alexissowi zostało. Jest cudowny i jest dzieckiem. Po Nicei przyszedł czas na konserwatorium w Paryżu i w Amsterdamie, gdzie w ciągu kilku lat opanował grę na wszystkich typach historycznych i współczesnych fletów poprzecznych oraz na fletach prostych.

Przeglądając listę zespołów i orkiestr, z którymi współpracował, trudno odgadnąć, jak udało mu się to wszystko zorganizować i pogodzić w czasie. Są na tej liście, między innymi, orkiestry symfoniczne: Philharmonie der Nationen, Ensemble Orchestral de Paris, Ensemble Orchestral de Basse Normandie, Orchestre de Bretagne, Orchestre d’Auvergne; orkiestry romantyczne: Anima Aeterna, Orchestre Révolutionaire et Romantique; zespoły barokowe i klasyczne: Capriccio Stravagante, La Grande Ecurie et la Chambre du Roi, Le Concert d’Astrée, Mozart Akademie.Pracował pod dyrekcją między innymi Tona Koopmana, Roya Goodmana, Johna Eliota Gardinera i Jos van Immerseela, Justusa Frantza, Mścisława Rostropowicza, Josa van Veldhovena, Emmanuelle Haime, Jaapa ter Lindena, Fabio Biondiego.

Brał udział w nagraniu kilkudziesięciu płyt. Ważną rolę w jego działalności odgrywa także muzyka solowa i kameralna. Od kilku lat stoi na czele dwóch zespołów muzyki dawnej: La Bergamasca i Les Musiciens de Monsieur Croche. Z Arte dei Suonatori współpracuje od roku 2000. Z początku wyglądało to na przelotny romans, ale każdy, kto słyszał ich koncerty w Paradyżu?…

O programie

*Pojedynek, jak sama nazwa wskazuje, to konfrontacja dwóch przeciwników potykających się w pojedynkę. Pojedynkiem był więc turniej rycerski, natomiast starcie dwóch armii pod Grunwaldem pojedynkiem nikt nazwać by się już nie ośmielił. Współczesne pojedynki to nie tylko sport - gra w szachy czy boks, ale również nasze prozaiczne, powszednie życie. W życiu bowiem czy to w pracy – z szefami lub podwładnymi, czy w rodzinie – z rodzeństwem lub współmałżonkiem - nieustannie prowadzimy swoje małe, prywatne pojedynki. Dlaczego tak się dzieje? Głównie dlatego, że w każdej sferze życia dochodzi do konfliktów. W pracy może to być konflikt interesów, w rodzinie na przykład konflikt pokoleń.

W tytule dzisiejszego koncertu umieściliśmy ów antagonistyczny rzeczownik dlatego właśnie, że będziecie Państwo świadkami nie jednego, ale kilku pojedynków i to prowadzonych równocześnie. Pierwszy więc - konflikt interesów – to dwa instrumenty – flet i orkiestra stające w walce naprzeciw siebie. Następny - konfliktu pokoleń – muzyka sędziwego ojca, konserwatysty o poglądach i mentalności polifoniczno-feudalnej, oraz nowoczesnego syna, którego światopogląd estetyczny był dla współczesnych i przyszłych pokoleń kompozytorów wyrocznią tego co najmodniejsze i awangardowe. Jednak sam konflikt pokoleń (który zapewne znacie Państwo z prywatnych pojedynków najpierw z własnymi nic nie rozumiejącymi rodzicami, a potem również z własnymi, lecz nie rozumianymi dziećmi) w przypadku Bachów miał zapewne łagodniejszy przebieg. Karol Filip wspominał swoje relacje z ojcem jako bardzo dobre. Gdy miał 11 lat potrafił już zagrać a vista wszystkie utwory klawiszowe ojca, co świadczy i o wielkim talencie Karola i o nie mniejszej pracowitości. Jednak talent i pracowitość to jedyne, co odziedziczył po ojcu jego drugi syn. Obu Bachów dzieli więc nie tyle dystans pokoleniowy, co przede wszystkim - przepaść estetyczna.

Aby jednak nieco złagodzić ów rodzinny pojedynek zdecydowaliśmy się zaprosić na koncert dobrego przyjaciela Jana Sebastiana i zarazem starego znajomego festiwalu – Jerzego Filipa Telemanna, który, jako ojciec chrzestny Karola Filipa Emanuela Bacha, zapewne złagodzi nieco ów sprowokowany przez nas rodzinny pojedynek wplatając tu i ówdzie nutkę pojednania. Mamy nadzieję, że dzięki tym pojedynkom wszyscy obecni poczują się choć na czas koncertu jako współcześni świadkowie rodzinnych, bachowskich potyczek sprzed trzystu niemalże lat.

W końcu przecież każdy, kto wygra kiedyś swój pojedynek z życiem, pokona szczęśliwie i ten dystans.*

Szymon Małecki

bilety:

30, 20 zł do nabycia - kasa Filharmonii Poznańskiej i przed koncertem