Małe rozdziały o dużym znaczeniu

Ewa Zarzycka

Ewa Zarzycka ukończyła studia we wrocławskiej PWSSP ( obecnie ASP ) w 1978 roku, mieszka w Lublinie i czasem w Kazimierzu Dolnym. Z tytułów jej licznych wystąpień i realizacji w wielu miejscach sztuki w Polsce ułożyć można zarys intrygującego eseju łączącego powagę i intelektualną dociekliwość z postawą ironicznego dystansu.

"Najnowsza wystawa Ewy Zarzyckiej na pierwszy rzut oka może wydawać się rodzajem wizualnej i filozoficznej medytacji nad tym, co intymne i kameralne. Jednak to, co ukazane jest w skali mikro, jest także odpowiednikiem makro- rzeczywistości. Przedmioty i obrazy - dzięki swej symboliczności oraz odpowiedniej kontekstualizacji, pozyskują uniwersalny wymiar. Artystka prezentuje w galerii swoje miejsca pracy i codzienne rekwizyty, którym towarzyszą rysunki, mapy, wykresy i globusy. Domowa atmosfera wystawy odbija personę i artystkę, ale też uwidacznia sieć relacji jakie nawiązuje ona z bliskimi i ze światem. Projekt Zarzyckiej ma również tę zaletę, że wartościuje sztukę jako jeden z uprzywilejowanych dyskursów, bo dysputa może być wiedziona zarówno w języku nauk ścisłych jak i w alfabecie najprostszych emocji towarzyszących nam w rozmowie przy stole. W ten oto sposób małe rozdziały konstruują narrację o dużym znaczeniu." Roman Lewandowski

"Performances Ewy Zarzyckiej to swoiste opowieści o sztuce. Składają się z rozważań związanych z powstawaniem sztuki, zawierają dociekania o postawach ludzi sztuki, o ich wątpliwościach i decyzjach. To rodzaj myślowej wędrówki po obszarze między sztuką a potocznym życiem, przenikniętej fascynacją procesem refleksji nad sztuką. Zarzycka posługuje się w swoich opowieściach wykresami, planami i przestrzennymi modelami o ujmującej prostocie. Przywołuje ponadto zarówno rzeczywiste fakty, jak i elementy fikcji, uwypuklające podskórną wymowę tych faktów. jest to rodzaj komentarza do twórczości własnej i innych artystów, prowadzonego pośród licznie zgromadzonych przedmiotów i ręcznie pisanych tekstów, stanowiących w sumie lekko ironiczną inscenizację warsztatu pracy artysty. Ze wszystkich tych elementów, jak z kart w trakcie składania pasjansów, buduje układy pojęć i refleksji przenikniętych dążeniem do prawdy i autentyczności" Grzegorz Borkowski