Władysław Winiewski (początkowo Władysław Weinbrenner) urodził się 12 października 1914 roku w Limanowej. Po śmierci ojca, w roku 1937, przerwał naukę w seminarium duchownym w Tarnowie i podjął studia uniwersyteckie na Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie, na wydziale historii sztuki. Równocześnie rozpoczął pracę zawodową, jako organista w kościele oo. Karmelitów w Krakowie. Z chwilą wybuchu wojny zaangażował się w pracę konspiracyjną, ukrywając się przed okupantem pod pseudonimem „Kleryk”. W roku 1940 został przez Niemców aresztowany i uwięziony. Konsekwentnie odmawiał podpisania Volkslisty, do czego go namawiano. W 1942 roku, z wyrokiem śmierci, został wywieziony do obozu koncentracyjnego w Oranienburgu w Niemczech. Ze względu na zdolności artystyczne (uprawiał malarstwo i kaligrafię) wykorzystywano go tam do prac dekoracyjnych. Będąc w obozie zagłady ślubował Matce Bożej, że jeśli przeżyje wojnę, to resztę życia poświęci służbie Bogu i Kościołowi. Po wyzwoleniu Oranienburga przez aliantów wrócił do rodzinnej Limanowej, gdzie podjął pracę organisty. Ułożył wtedy, wykonywaną do dziś, pieśń pt. Z Limanowskiej wieży. W roku 1948 wyjechał z żoną do Zielonej Góry. Pracował tam, jako organista i katecheta, w dwóch parafiach. Malował także obrazy dla kościoła. W lutym 1951 roku przeniósł się do Wrocławia, gdzie podjął pracę organisty w kościele św. Bonifacego. Tu urodziła się córka Małgosia (1951) i syn Jan (1953). W 1959 roku rodzina Weinbrennerów przeprowadziła się do Kłodzka, gdy w kościele pw. Wniebowzięcia NMP poszukiwano organisty i katechety, oferując zatrudnionemu mieszkanie. Władysław Winiewski mieszkał w Kłodzku w latach 1959-1975. W Kłodzku urodził się jego najmłodszy syn, Paweł (1961). Władysław zachwycił się Kłodzkiem, jego zabytkami, kościołem parafialnym oo. Jezuitów. Pracował przy organach, katechizował młodzież oraz kierował chórem parafialnym przez 16 lat. W latach 60. XX w., pod presją ówczesnych władz, został zmuszony do spolszczenia nazwiska. Wybrał nazwisko Winiewski. Władysław przez całe życie rozwijał swoje zdolności artystyczne. Malował obrazy, plakaty i fotografował. W Kłodzku zaprzyjaźnił się z miejscowymi fotografami i uczestniczył w konkursach fotograficznych, uzyskując liczne nagrody i wyróżnienia. Zmarł, śpiesząc do pracy, 28 sierpnia 1975 roku, u drzwi wejściowych prowadzących na chór kościoła oo. Jezuitów. Zgodnie ze swoją wolą został pochowany na cmentarzu parafialnym w Limanowej, razem ze swoim ojcem Janem Weinbrennerem.

Na podstawie wspomnień żony, Stanisławy Winiewskiej, 21 kwietnia 2019 r. spisał Waldemar Bicz