Autorski spektakl Kamili Klamut stworzony we współpracy z Marianą Sadovską

Prezentowany w ramach cyklu małych form teatralnych „Monosytuacje 4″

Zwiastun spektaklu: https://www.youtube.com/watch?v=RAoXNdiLVoI

Wrocławski Teatr Współczesny, Mała Scena, Bilety: 15 zł Karnet na 3 spektakle: 35 zł Rezerwacja i sprzedaż: sekretariat@grotowski-institute.art.pl; tel. 71 34 45 320 Bilety online Prosimy o odbiór biletów w Sekretariacie Instytutu im. Jerzego Grotowskiego (Przejście Żelaźnicze) w terminie uzgodnionym podczas dokonywania rezerwacji.

Camille Claudel była rzeźbiarką. Była również siostrą Paula Claudela i przez dziesięć lat towarzyszką i twórczą partnerką Auguste’a Rodina. Zmarła ponad siedemdziesiąt lat temu. Ostatnie trzydzieści lat życia spędziła w zakładzie psychiatrycznym. Impulsem, który bezpośrednio wpłynął na kształt spektaklu, było ostatnie zdjęcie, jakie zrobiono Camille. Przedstawia ono Claudel w szpitalu z przyjaciółką. Wyobraziłam sobie, że odwiedziny, które rzadko zdarzały się jej podczas pobytu w zakładzie, mogły wywołać kaskadę wspomnień. Wspomnień, których kształt przeczułam i ubrałam we własną wrażliwość.

Moje – myślałam; ja – myślałam; tamci – myślałam; ich – myślałam – oto się piętrzy twardo przed światem wrogi forteczny wał barykadą – tak nas rozdziela: mnie i resztę słów nieprzebyty, nieufny nawał; głową o mur nie przebijesz ściany. Zamknięto pokój. Samotność. Fragment wiersza Zuzanny Ginczanki Zza barykad z tomiku Udźwignąć własne szczęście Spektakl dedykuję mojej Siostrze. Kamila Klamut

Występują: Kamila Klamut, Ewa Pasikowska Muzyka: Mariana Sadovska Współpraca reżyserska: Mariana Sadovska, Carol Brinkmann Ellis, Vivien Wood, Alexandra Kazazou Światła: Bartosz Radziszewski Współpraca scenograficzna: Bajka Tworek Rzeźby wykonały: Marianna Lisiecka, Magdalena Węgrzyn Premiera w języku polskim: 27 lutego 2014 Premiera w języku angielskim: 7 lutego 2015 Tłumaczenie tekstów na język angielski: Ewa Pasikowska Redakcja tłumaczenia: Anne Dennis Czas trwania: 50 minut W spektaklu wykorzystano fragmenty listów Camille Claudel w przekładzie na język polski Marie Magneron i Magdaleny Spytkowskiej oraz wiersze Zuzanny Ginczanki.

Kamila Klamut jest absolwentką kulturoznawstwa na Uniwersytecie Wrocławskim. Od połowy lat dziewięćdziesiątych ściśle związana z Ośrodkiem Badań Twórczości Jerzego Grotowskiego i Poszukiwań Teatralno-Kulturowych, następnie (od 2007 roku) z Instytutem Grotowskiego. Na zaproszenie Grzegorza Brala i Anny Zubrzyckiej w 1996 roku uczestniczyła w pracach nad powołaniem Teatru Pieśń Kozła oraz grała w pierwszym spektaklu zespołu, Pieśń kozła – dytyramb. Od 1999 roku współpracuje z Jarosławem Fretem, z którym wyprawiała się do różnych zakątków świata w poszukiwaniu najstarszych zachowanych form muzyki. Jest współinicjatorką powstania Teatru ZAR. Gra we wszystkich częściach tryptyku Ewangelie dzieciństwa (Ewangelie dzieciństwa, Cesarskie cięcie. Próby o samobójstwie i Anhelli. Wołanie) prezentowanego m.in. w Chicago, Los Angeles, San Francisco, Atenach, Belgradzie, Edynburgu, Florencji, Madrycie, Paryżu, Sybinie oraz Kairze, Nowym Delhi, Seulu, Pekinie oraz Edynburgu, gdzie podczas festiwalu Fringe, w sierpniu 2012 roku spektakl Cesarskie cięcie zdobył Total Theatre Award w kategorii Physical/Visual Theatre oraz Herald Angel Award. W lutym 2014 roku, w ramach „Monosytuacji 2” w Instytucie Grotowskiego, odbyła się premiera jej autorskiego spektaklu Camille, stworzonego wraz z Marianą Sadovską, którego inspiracją stało się życie i twórczość francuskiej rzeźbiarki Camille Claudel. We wrześniu 2014 roku podjęła współpracę ze Studiem Matejka i zagrała w spektaklu Harmonia Przeciwstawień. Polska w reżyserii Mateja Matejki. W kwietniu 2015 roku na zaproszenie Milana Kozanka wzięła udział w Couch Corner Performance – tanecznym projekcie w ramach festiwalu Cyrkulacje. Ściśle współpracuje z programem BodyConstitution realizowanym przez Instytut Grotowskiego w domenie research in practice. Obecnie bierze udział w najnowszym spektaklu Teatru ZAR Armine, Sister.

Mariana Sadovska jest znakomitą pieśniarką i aktorką ukraińską, mieszkającą obecnie w Kolonii w Niemczech. W swojej pracy czerpie z bogatej ukraińskiej tradycji muzycznej. Materią jej twórczości są głównie ukraińskie pieśni ludowe, istotą jej działań scenicznych natomiast to, co dzieje się na styku tych pieśni i jej całkowicie nieludowej, współczesnej i wspartej niezwykłymi możliwościami głosowymi wyobraźni artystycznej. Obwołana przez krytyków muzycznych „ukraińską Björk”, spędziła w Polsce dziesięć lat, pracując jako aktorka Ośrodka Praktyk Teatralnych „Gardzienice”. Od kilku lat buduje solową karierę, koncertując na całym świecie. W 2013 roku otrzymała najbardziej prestiżową nagrodę niemieckiej branży muzycznej RUTH, przyznawaną w kategorii folk, etno i world music, a także zadebiutowała kompozycją requiem Czarnobyl. Żniwa, wykonaną wraz z muzykami z Kronos Quartet na scenie Teatru Narodowego w Kijowie oraz w Lincoln Center w Nowym Jorku.

Ewa Pasikowska studiowała filozofię na Uniwersytecie Wrocławskim. Należała do grupy, która uformowała Teatr ZAR w 2002 roku; była członkiem zespołu do roku 2012. W trakcie pracy z Teatrem ZAR brała udział w ekspedycjach do Gruzji, Bułgarii, na Korsykę i Sardynię; jako aktor-muzyk uczestniczyła we wszystkich częściach tryptyku Ewangelie dzieciństwa. Pod kierunkiem Natalii Połowynki z Ośrodka Poszukiwań Artystycznych „Majsternia Pisni” uczyła się irmosów, tradycyjnych prawosławnych pieśni liturgicznych. W 2012 roku przeniosła się do Londynu, gdzie wraz z reżyserem Andrejem Biziorkiem założyła Waving Not Drowning! Physical Theatre. W 2014 Ewa została zaproszona do współpracy przy autorskim spektaklu Kamili Klamut Camille. Obecnie, wraz z Andrejem Biziorkiem i grupą śpiewaków, prowadzi poszukiwania poświęcone korsykańskiej polifonii. Ewa współpracuje wciąż z członkami Teatru Zar (Aleksandrą Kotecką i Tomaszem Wierzbowskim), praktykując śpiew gruzińskich pieśni polifonicznych. Gra również na kilku instrumentach.