Jerzy Hoppen zajmował bardzo ważną pozycję w sztuce Torunia 2. połowy XX wieku. Był współzałożycielem Wydziału Sztuk Pięknych Uniwersytetu Mikołaja Kopernika, długoletnim profesorem grafiki, jedną z najważniejszych postaci tego wydziału i jednym z głównych filarów środowiska artystycznego miasta. Ponadto, jako twórca „wileńskiej szkoły graficznej” okresu międzywojennego oraz, później, wykładowca – prodziekan i dziekan Wydziału Sztuk Pięknych – przyczynił się do kształtowania „graficznej szkoły toruńskiej” po 1945 roku. Spuścizna, którą po sobie pozostawił wpłynęła i rzutuje do dziś na kreacje artystyczne oraz intelektualne młodych ludzi pochłoniętych sztuką, zwłaszcza tą, która rozwija się w kręgu toruńskim. Był to wybitny artysta, grafik, pedagog, wychowawca wielu pokoleń artystów plastyków, miłośnik historii i znawca historii sztuki, a wraz z Tymonem Niesiołowskim, Stanisławem Borysowskim i Bronisławem Jamonttem zaliczany jest do najwybitniejszych artystów XX wieku działających w Toruniu. Twórców, którzy zadecydowali o kształcie toruńskiego środowiska artystycznego.

Jerzy Hoppen był artystą wyjątkowym. Studia rozpoczął jeszcze przed I wojną światową w Krakowie, następnie kontynuował w Petersburgu i po roku 1921 w Wilnie. Odbywał podróże do Paryża, a swoje prace prezentował – jeszcze przed wojną – w Londynie, Berlinie, Paryżu, czy Pradze. Zdobywał medale oraz wyróżnienia w konkursach krajowych i międzynarodowych. Przeżył 78 twórczych lat, a jego dokonania w zakresie grafiki i dydaktyki umiejscawiają go wśród najważniejszych artystów swojego pokolenia.

W roku 2019 minie 50. rocznica śmierci Jerzego Hoppena (1891–1969). W związku z powyższym, wystawa będzie doskonałą okazją do przypomnienia twórczości artysty – malarza, grafika, konserwatora, wykładowcy uniwersyteckiego działającego w Wilnie i w Toruniu w XX wieku, o którym Stefan Narębski pisał: „obdarzony niezwykłym odczuciem formy, pamięcią plastyczną i fenomenalną łatwością trafnej interpretacji graficznej zarówno rzeczywistości widzialnej, jak i wysnutej w wyobraźni twórczej wizji, doskonale oswojony przez bezpośrednie obcowanie z osiągnięciami mistrzów malarstwa, rzeźby i grafiki na przykładzie ich dzieł w zbiorach petersburskich, nasz artysta przerastał wiedzą i talentem przeciętny poziom studentów Wydziału”.