Wystawa Przemka Branasa w Cricotece – nowa odsłona jego instalacji „Model głowy człowieka, którego w życiu ominęło wszystko” – jest kolejnym projektem w ramach programu wystaw Cloakroom.

Wystawa stanowi kompilację połączonych ze sobą obiektów-totemów, masek-głów ze świecącego w ciemności papieru mâché udającego beton. To nie tylko nieoczywisty dialog z estetykami wypracowanymi przez Kantora i z wystawami Cricoteki, lecz również opowieść o nieustannej niekompletności i nigdy niezakończonym oczekiwaniu. Projekt Branasa dotyczy wiecznie zgłaszanej nieobecności i nieprzygotowania do lekcji, przed którym ucieka się z umarłej klasy w spotkanie przy szkolnym pisuarze.

Wystawa Branasa jest też podróżą w miejsce po końcu historii, lub tylko na jej boczny tor. W miejsce, w którym nie ma już oczu, które oglądają i kategoryzują, w którym rzeczy mogą być takimi, jakimi są naprawdę, choć u Branasa nigdy nie były niczym więcej niż własną karykaturą, udawaniem, czymś, czym nie są. Natomiast instytucja w tym świecie jest jak Lemowska Fabryka – opuszczona i zanurzona w dystopii, ale jednak wciąż mieląca i wypluwająca nowe treści.

Program wystaw „Cloakroom” opiera się na badaniu i rozpoznaniu we współczesnych sztukach wizualnych oczywistych lub trudniej rozpoznawalnych powiązań z twórczością Tadeusza Kantora i wypracowanymi przez niego estetykami. Program bazuje na przeplatających się, wzajemnie uzupełniających i dialogujących ze sobą wątkach oraz artystach i artystkach bezpośrednio związanych z Tadeuszem Kantorem oraz nazwiskach i postaciach młodego pokolenia, świeżo dynamizujących artystyczną rzeczywistość.