Zmysłowy świat kobiety

Dzikie krajobrazy w Ciasnej

Dzikie krajobrazy to fotograficzna opowieść. Tak należy przedstawić zestaw fotografii Sebastiana Fusa.

Osią opowieści, po której autor prowadzi widza w kolejnych obrazach jest kobieta, jej marzenia, nastroje, tęsknoty. Na początku spokojnie, wręcz pocztówkowymi klasycznymi ujęciami, wkraczamy w jej zmysłowy świat. Później coraz mocniej wnikamy w opowieść czarno-białych kadrów, aby w finale spojrzeć na niutonowski obraz kobiety. Ale to tylko obraz.

Głębszą przesłanką realizacji fotografii są owe nastroje, tęsknoty, kobiece marzenia. Autor zgrabnie łączy piękno kobiecego ciała z jej głębokim, wysublimowanym i dzikim intelektem, drzemiącym w najdoskonalszej formie natury. Dzikie krajobrazy to właśnie ukazują: piękno i dzikość serca, potwierdzając tym samym wyjątkową wrażliwość artysty, który fotografiami opowiada nam swoją fascynującą historię. Sebastian Dawid Fus mieszka w Rybniku, fotografuje od kilkunastu lat. Jest członkiem Grupy Fotograficznej Flash (www.flash.art.pl) działającej w Domu Kultury Chwałowice. Wieczny krytyk, poszukujący indywidualista, idący pod prąd w swym dążeniu do dobrej i ciekawej fotografii.

Swój stosunek do fotografii określa następującymi słowami - ze świata zewnętrznego otrzymujemy wrażenia, które wartościujemy w świetle swoich własnych doświadczeń, swoich zainteresowań i swojej osobowości. Proces zdjęciowy poprzedzają: namysł, wybór lub rezygnacje. Porządek, odpowiedni program i techniczna zręczność zmieniają surowy materiał w formę. Jej efekt, dzięki intensywności spojrzenia, sugestywnej symbolice i efektowi plastycznemu, może znacznie przewyższać rzeczywiste przeżycia związane z danym momentem. Jeżeli to osiągniemy, fotografia jest dobra - rzeczywistość przemieniła się w sztukę.

Sebastian Fus zdobył wyróżnienie w Międzynarodowym Konkursie Fotografii Kolejowej – Szczecin 2006. Brał udział w kilku wystawach zbiorowych. Ostatnio dużo czasu poświęca fotografowaniu spektakli teatralnych, w szczególności teatru tańca. Plonem tych zainteresowań jest jego druga wystawa pt. Teatr, z mojej szafy.

"... patrzę na morze. Pustka. Krajobraz morza zmienia się.... zaczynam wyobrażać sobie. Powoli. Pozbywam się zbędnych rzeczy. Staję się bliższa. Wolna. Niebo jest tak nisko.

Piasek pochłania mnie swymi gorącymi okruchami. Jest mój. Wyzwalam się. Biegnę ku morzu. Woda głaszcze ciało. Zdobywa mnie. Wpływa głęboko. Jest we mnie a ja w nim.

Burza ukoi zmysły.

Jakie to dziwne. Marzenia są tak rzeczywiste, a ja dalej patrzę tylko na morze. Dziki krajobraz morza zmienia się..."

Katia