Ceramika bolesławiecka już w XVII w. była tworem cieszącym się powodzeniem na obszarze całej Europy Środkowej. Naczynia codziennego użytku znajdowały się w każdej chłopskiej lub mieszczańskiej kuchni, a wyroby artystyczne trafiały na dwory szlacheckie, a nawet królewskie. Odkrycia archeologiczne z terenu Karkonoszy pokazują, że wytwarzane w Bolesławcu naczynia gospodarcze, m.in. miski, dzbany, butle, sita oraz pojemniki służące do przechowywania smalcu, masła oraz do kiszenia kapusty czy ogórków masowo były powszechnie używane na tym obszarze. Po przejściu Śląska pod panowanie Prus Austria wprowadziła wysokie cła na śląskie towary, na skutek czego gwałtownie rozwinął się przemysł ceramiki bolesławieckiej przez Karkonosze. XIX w. dla bolesławieckich garncarni był stabilnym okresem stopniowego wzrostu produkcji i zdobywania kolejnych rynków zbytu w Europie. Założona w 1897 r. Zawodowa Szkoła Ceramiczna zainicjowała rewolucję tej gałęzi produkcji. Tradycyjne warsztaty przekształciły się w nowoczesne fabryki, wytwarzające kamionkowe naczynia w nowoczesnej technologii i awangardowych niekiedy kształtach i dekoracjach. Poszukiwane już nie tylko na naszym kontynencie, ale także w Azji, Afryce, Australii i w obu Amerykach, stały się przedmiotem kojarzonym z regionem – cenna pamiątką z Dolnego Śląska.