Adam Myjak urodził się w Starym Sączu w 1947. Od 1965 studiował na Wydziale Rzeźby ASP w Warszawie. Dyplom z wyrożnieniem uzyskał w 1971. Rok poźniej rozpoczął pracę pedagogiczną na macierzystym wydziale. Od 1990 jest profesorem, prowadzi pracownię rzeźby na warszawskiej ASP. Jest rownież kierownikiem Zakładu Rzeźby na Wydziale Artystycznym UMCS w Lublinie. Dwukrotnie wybierany na podwojne kadencje rektora ASP (1990-1996 i od 1999-2005) wywarł decydujący wpływ na obraz uczelni w latach 90-tych i na początku XXI wieku, dbając o jej tradycję i prestiż w trudnych przełomowych czasach.

Adam Myjak debiutował wraz z pokoleniem tzw. Nowej Figuracji lat 70-tych w sztuce polskiej. Wspołtworzył ruch „O poprawę". W latach 70-tych był redaktorem artystycznym miesięcznika „Nowy Wyraz", dzięki czemu jego łamy składają się na wyczerpujący album sztuki tej dekady. Wczesny okres tworczości artysty stał pod znakiem wielkiego cyklu głow o miękkiej, jakby zamglonej fakturze i sennych rysach, monumentalnych niezależnie od ich fizycznych wymiarow. Motyw głowy, jako pola symbolicznych zabiegow, pozostaje aktualny w jego tworczości przechodząc, wraz z rownie klasycznymi tematami, jak popiersie i figura, kolejne fazy formalne i stylistyczne. Wśrod nich wyodrębnia się okres bardziej zdecydowanego i syntetycznego formowania powierzchni, kontrastowania partii matowych i polerowanych oraz łączenia rożnych materiałow, takich jak kamień i brąz, co nastąpiło na przełomie lat 70-tych i 80tych. W latach 1979-1981 artysta przebywał na stypendium im. Wilhelma Lehmbrucka w Niemczech. W połowie lat 80-tych kolejnym realizowanym cyklem stały się kroczące, wydłużone, ażurowe „Figury". Następujące po sobie etapy przekształcania formy wzbogacały kolejno repertuar tworczości Adama Myjaka, składając się na jej dzisiejsze bogactwo. Laureat licznych nagrod w konkursach krajowych i międzynarodowych. Poza rzeźbą i medalierstwem, ktoremu poświęcał się zwłaszcza na początku swej drogi tworczej, ma w swoim dorobku projekty i realizacje monumentalne, podejmowane często z Antonim Januszem Pastwą (ostatnio - kwadryga na Teatrze Wielkim, odsłonięta 3.05.2002). Jest autorem pomnika Homo Homini w Kielcach poświęconego ofiarom zamachu na budynki World Trade Center w Nowym Jorku (odsłonięty w 2006). Na swoim koncie ma ponad 90 wystaw indywidualnych, zarowno w kraju, jak i poza jego granicami. W 2007 (czerwiec-sierpień) odbyła się wielka wystawa rzeźb Myjaka w Centrum Rzeźby Polskiej w Orońsku. Dzieła artysty znajdują się w zbiorach wielu muzeow i kolekcjach prywatnych. We wrześniu 2005 Adam Myjak otrzymał najwyższe odznaczenie za zasługi dla kultury polskiej - złoty medal Gloria Artis. W 2009 został członkiem czynnym Polskiej Akademii Umiejętności.

_Forma w rzeźbach Adama Myjaka przyjmuje kształt figury ludzkiej lub jej fragmentow, z głową na czele (żeby nie powiedzieć: na szczycie), potraktowanej lapidarnie, a jednocześnie o dużej sile wyrazu. Postać człowieka bez względu na stopień jej deformacji jest zawsze mniej lub bardziej, ale jednak, czytelna. Przenikają się ze sobą akademicka - czytaj: bezbłędna - znajomość anatomii ludzkiego ciała i nie kończący się ciąg podszeptow wyobraźni. W wielu realizacjach można dostrzec ślady autoportretu, ciała, ktore dla każdego artysty jest najlepiej rozpoznane w kontekście jego fizyczności. Towarzyszy tworcy przez całą drogę edukacji artystycznej, wykorzystywane nierzadko z palącej bieżącej potrzeby, podyktowanej brakiem innego modela. Na nim można dowolnie eksperymentować i wejść w głąb siebie, w tym przypadku w dosłowny wręcz sposob. Poprzez swoj przetworzony wizerunek artysta przekazuje emocje i stany świadomości właściwe każdemu człowiekowi. Dzięki temu odbiorca tych prac może przejrzeć się w nich jak w lustrze upływającego czasu, zgadzając się bądź nie z odczytanym obrazem. _

Elżbieta Błotnicka-Mazur

Homo homini artifex est - Adam Myjak o człowieku tradycyjnie czy nowocześnie?

(fragment tekstu do katalogu wystawy)

bilety:

wstęp wolny