DANKOLECH | Paul Voca i Tasiemka | premiera video-instalacji w DIAL Gallery

Multimedialny artysta Paweł Wocial, od 2022 tworzący pod pseudonimem Paul Voca zaprezentuje video instalacje zainspirowaną reportersko-poetyckim utworem post punkowej grupy muzycznej Tasiemka pt. DANKOLECH. Kompozycja pochodzi z płyty "Wanna po dziadku" wydanej przez Pasażer Zine and Records.
Premiera video odbędzie się 31.05.2023 r. o godz. 19.00 w DIAL Gallery, ul. Polna 18/20 w Warszawie. Częścią premiery będzie instalacja artystyczna. Wstęp wolny.
Paul Voca to artysta, który niewątpliwie zasługuje na miano artysty wielowymiarowego. Jego prace to nie tylko wielkoformatowe rzeźby, ale także wideo, teledyski, projekty scenograficzne oraz instalacje i obiekty. Wystawiał z wieloma renomowanymi artystami, takimi jak Marina Abramović, Magdalena Abakanowicz, Banksy, Peter Weibel, David Černý, Berlinde De Bruyckere, Tracey Emin, Erwin Wurm, Li Hui i Franz Ackermann. Jego dzieła były prezentowane w wielu miastach na całym świecie, w tym w Monako, Londynie, Wenecji, Berlinie, Paryżu, Kopenhadze, Amsterdamie i Wiedniu.
Najnowszy projekt artysty to video instalacja do utworu muzycznego, w którym porusza tematy społecznego osamotnienia - tematy związane z problematyką współczesnej kultury i cywilizacji. Paul Voca po raz kolejny wprowadza odbiorców w obszary unikatowej estetyki oraz dotyka tematu złożoności natury ludzkiej.
Tekst utworu jest opowieścią o nie dającym się udomowić zwierzęciu pochodzenia orientalnego i człowieku, jego współtowarzyszu wykazującym cechy autyzmu. Dankolech na początku swojego istnienia miał nieodkrytą płeć. Jedni twierdzili, że jest samicą, a inni że to samiec. Nadano mu imię, które odpowiada obu płciom. Wpływ postaci Danuty i Lecha Wałęsy jest tu także nie do przecenienia. Zwierzę izoluje się, prowadzi sterylny i tempo-powtarzalny tryb życia. Człowiek, w wyniku codziennej obserwacji Dankolecha, odnajduje w sobie wiele cech wspólnych z tym zwierzęciem. Początkowo próbuje to przełamać. Pokazać otoczeniu, że nie jest Dankolechem w ubraniu. Ostatecznie rezygnuje. Bo znajduje zalety w takim stylu życia. Pełnym niedyspozycji, jednak przepełnionym spokojem… skupionym na kole/coli. Coś za coś. Czy na pewno ta historia ma taki właśnie kształt i sens? Niekoniecznie. Video-instalacja PAUL VOCA otwiera nowe pola do interpretacji, a zwłaszcza zaskakującej wizualizacji opowieści DANKOLECH. – mówi Łukasz Bireta wokalista Tasiemki i autor tekstów

Odsłuchaj utwór DANKOLECH:
https://open.spotify.com/track/3d4lu8i5sorZa9CzAqsXkF...
Zapraszamy serdecznie!

Szczegółowy życiorys Paula Voca i recenzje zespołu TASIEMKA:

Pełen życiorys twórcy video-instalacji:
Paul Voca (Paweł Wocial)- ukończył Wydział Rzeźby na Akademii Sztuk Pięknych w Poznaniu. Tworzy współczesne rzeźby, instalacje, obiekty, rysunki, scenografie, wideo oraz teledyski. Do tej pory jego prace prezentowane były głównie za granicą m. in. w Monako, Londynie, Wenecji, Berlinie, Paryżu, Cannes, Wiedniu, Kopenhadze, Amsterdamie czy Budapeszcie. Pokazywał je również na wystawach w Polsce w miejscach takich jak: Centrum Rzeźby Polskiej w Orońsku, CK Zamek w Poznaniu, Bunkier Sztuki w Krakowie czy BWA Zielona Góra. Zrealizował kilkadziesiąt międzynarodowych wystaw indywidualnych oraz zbiorowych z artystami takimi jak: Marina Abramović, Tracey Emin, Erwin Wurm, Berlinde De Bruyckere, Banksy, Franz Ackermann, Magdalena Abakanowicz, Peter Weibel. Jedna z jego rzeźb „Look at Me (New Capitoline Wolf)” miała swoją premierę w Londynie, następnie była pokazywana w wielu krajach. Jako rzeźba-ikona mody prezentowana była m.in. podczas Paris Fashion Week. Z kolei inna rzeźba „Spirit of Ecstasy” (rzeżba „Rolls Royce”) powstała przy wsparciu Grażyny Kulczyk i Art Stations Foundation. Jego prace znajdują się w prywatnych kolekcjach w Polsce i za granicą, m. in. w Monaco, USA, Francji, Włoszech, Austrii, Niemczech, Australii, Wielkiej Brytanii, Holandii, Belgii.
https://www.pawelwocial.com

Gazeta Wyborcza: Najlepsze płyty na wiosnę. Pop pełną gębą i puzzle do słuchania /21.02.2023/

Tasiemka "Wanna po dziadku" (Pasażer Zine and Records)

Po świetnym debiucie sprzed kilku lat, płycie "Rzuć te jabłka", przyszedł czas na kolejny album Tasiemki. Już otwierający numer "Walczę z kołdrą" ma w sobie coś z psychodelicznego przeżycia, ekspresyjnego huraganu. Każdy kolejny numer aż do zamykających "Wodorostów" trzyma słuchaczy w imadle lekkiego przerażenia i ciekawości. Opowieści - wykrzyczane, wyśpiewane, wrzaśnięte, o troskach i bólach, potknięciach, niemocy w zderzeniu z rzeczywistością, podbite są tu nerwową, basem szarpiącą, perkusyjnie karkołomną muzyką. Słuchając "Wanny po dziadku", miałem, może i niesłuszne, szybkie skojarzenie z "Wanną z kolumnadą" Filipa Springera. Oczywiście inne są tu środki wyrazu, inna temperatura, inne światy. Ale podobna jest spostrzegawczość, podobny talent do dostrzegania w szczególe całych historii, przyglądaniu się rzeczywistości w intrygujący, oryginalny, bardzo osobisty sposób. I tak samo jak w przypadku wspomnianej płyty "Rzuć te jabłka", tak i "Wannę po dziadku" można odbierać jako muzyczny album, ale też jako słuchowisko.