Artystyczna fotografia piasku odzwierciedlająca wnikliwą jego percepcję. Czarno-białe obrazy, zestawione w triplety, uwypuklają zmienność piaskowych kompozycji w czasie i przestrzeni. Percepcja takich kompozycji w czasie rzeczywistym, uwidacznia istnienie tylko jednego, niezaprzeczalnego faktu – nietrwałości.

Wielokrotnie obserwowałem sposób ułożenia ziaren piaskowych obmywanych morskimi falami. Mijały dni, tygodnie, a potem miesiące takiej fascynującej dla mnie percepcji piasku. Początkowo piasek, który widziałem, zapamiętywałem oddzielnie dla każdej pory roku. Dopiero po pewnym czasie obrazy piasku połączyły się w pewien całościowy cykl przemian. Fotografie zestawiłem w triplety, które przedstawiają zmiany kompozycji piaskowych o widocznej polaryzacji w dwóch przeciwstawnych kierunkach – chaosu i harmonii. Zagłębiając się pomiędzy ziarna piasku dostrzegłem efemeryczność tworzonych przez niego kompozycji. Czasem kompozycje te były wyraziste i czytelne, emanowały spokojem i harmonią; innym razem porażały chaosem wywołując wrażenie piaskowego cyklonu. Dualistyczne i ulotne kompozycje przemijały w czasie będąc wynikiem ścierania się piaskowej dezintegracji z piaskowym scalaniem. Piaskowe kompozycje znajdują się w stanie ciągłej zmiany. Stawanie się – to unikalne stany piasku, zmienność w czystej formie, która przykuwa uwagę i pobudza zmysły uważnego obserwatora. Percepcja takich kompozycji w czasie rzeczywistym, uwidacznia istnienie tylko jednego, niezaprzeczalnego faktu – nietrwałości.

http://cezarytoma.pl/