Pustka i Mieszkanie

Architektura intymna/

architektura porzucona

Wernisaż: 9 września 2006 r., godz. 19.00

Kuratorzy: Sarmen Belgarian, Katarzyna Burza, Małgorzata Kozioł), godz. 19.00

Artyści: Sara Aaron, Sławek Belina, Tomasz Bierkowski, Rahim Blak, Anna Maria Bojarowicz, Michał Budny, Michał Cala, Maciej Czarnecki, Hubert Czerepok, Oskar Dawicki, Marcin Doś, Grzegorz Drozd, Marek Glinkowski, Maja Gordon, Katarzyna Górna, Izabela LS, Anna Maria Karczmarska, Wojciech Kucharczyk, Anna Krenz, Maciej Kurak, Robert Kuśmirowski, Doron Lackman, Antje Majewski, Tomasz Malec, Jan Mioduszewski, Agata Mocarska, Ania Orlikowska, Piotr Parda, Konrad Pustoła, Joanna Rajkowska, Michał Reszko, Natalia Romik, Alex Sommer, Roman Stańczak, Grzegorz Sztwiertnia, Twożywo, Franciska Wicke, Olga Wolniak, Zorka Wollny

Wystawa Architektura intymna, architektura porzucona składa się z dwóch części Pustka i Mieszkanie, których przewodnim motywem jest architektura na Śląsku. Architektura najtrwalej akumuluje pamięć czasów minionych, dając namacalne świadectwo historycznych traum, politycznych zawirowań, czy kolejnych systemowych transformacji. Wystawa stawia pytania o dzisiejszą tożsamość Śląska. W jakim stopniu kształtuje ją doświadczenie historyczne? W jakim architektura i jej mieszkańcy?

Wystawa Pustka odnosi się do pejzażu Śląska, w którym dominują ruiny przemysłowych budowli i pustostany, w bolesny sposób przypominające o czasach minionej świetności. Porzucone i zdegradowane budynki stanowią wyrazistą ilustrację upadku utopijnych idei poprzednich epok. Wrażenie opuszczenia, jakie dziś wywołują płynie nie tylko z faktu, że są one porzucone, lecz również z radykalnej utraty sensu jaki towarzyszył ich powstaniu.

Na wystawie Mieszkanie podjęty zostaje również motyw nieobecności i straty, odczuwalnej w murach dawnego żydowskiego mieszkania, dziś siedzibie Kroniki. Losy kamienicy odzwierciedlają skomplikowaną historię Śląska, w której przenikają się niemieckie, żydowskie i polskie konteksty. Tymczasowe przywrócenie przestrzeni galeryjnej jej pierwotnej mieszkalnej funkcji ma na celu przybliżenie dawnej scenerii codzienności, której mieszkańcy są już nieobecni. Pamięć o nich przechowują jedynie mury kamienicy, wszelkie namacalne ślady ich obecności uległy zatarciu na skutek historycznych dramatów.