5 IX 2014 / 18:00 / Centrum na Mariackiej Pomiędzy eksplozją a implozją dzieła sztuki

Od momentu, gdy sztuka na początku XX wieku zakwestionowała swe estetyczne paradygmaty, status dzieła ulegał wielokrotnemu przedefiniowaniu. I chociaż jeszcze action-painting oraz wiedeńscy akcjoniści kontynuowali tradycję dramaturgii malarskiego gestu, wraz z wyłonieniem się happeningu i ruchu fluxus, dzieło stawało się coraz bardziej przypadkowe, traktowane seryjnie, bądź nawet pozbawione materialnego istnienia (przypadek sztuki konceptualnej). W kolejnych dekadach dzieło sztuki zaczęto traktować jako proces rozgrywający się w czasie i przestrzeni: ulegało ono rozprzestrzenieniu, stało się efemeryczne. Jest to dzisiaj szczególnie widoczne na przykład w tzw. sztuce Internetu. W rezultacie dzieło może obecnie posiłkować się swym materialnym obliczem, a zarazem funkcjonować wirtualnie, może też wykorzystywać zdobycze abstrakcji i jednocześnie korzystać z domeny figuracji. To szerokie spektrum modalności sprawia, że współczesna humanistyka postrzega je jako tekst kultury. Dzieło sztuki można zatem pomyśleć i analizować jako przedmiot lektury i interpretacji, w której istotna jest zarówno jego składnia, historia i struktura, jak też kontekst czasu oraz miejsca.

https://www.youtube.com/watch?v=JjltrnDjIp8